“Niets is zwart-wit in Björnstad...”, maar in de kleur van zijn hart!

“Niets is zwart-wit in Björnstad. Het is rood of groen. En rood is de kleur van Hed.”
De bewoners van Björnstad hebben zich met lichaam en ziel verbonden met hun ijshockeyclub. In de loop van de tijd is de club van Björnstad overvleugeld geraakt door de ijshockeyclub van Hed. Alle laatste troefkaarten, die Björnstad nog heeft, worden koste wat kost en rücksichtslos ingezet op het eerste jeugd ijshockeyteam. Ze móeten de finale winnen anders is Björnstad verloren! Het is een ultieme noodsprong van de inwoners om hun Björnstad te redden. Niets is zwart-wit in Björnstad, maar als het om het drijvend houden van de club gaat, worden persoonlijke offers en geweld niet geschuwd. Het hele stadje is met de club verweven. Björnstad lijkt wel op de Titanic, die tegen een ijsrots op gevaren is en langzaam maar zeker zinkt. De ijsrots hebben ze stukje bij beetje zelf opgebouwd door het belang van de gemeenschap vóór die van het individu te stellen. Het is de som van hun keuzes, zoals Backman dat stelt. Björnstad verkocht zijn ziel aan het belang van de club en de bewoners betalen de tol. Op die manier raakt Björnstad uiteindelijk zelf opgesplitst in groen of rood.
Ik vertel hier het liefst zo min mogelijk over het verhaal. Zoals Backman alles verwoordt, componeert en vertelt is gewoonweg niet te evenaren in een review. Elke samenvatting doet zijn meesterschap tekort. Björnstad staat symbool voor onze leefwereld in de dop. Al onze problemen komen voorbij in velerlei ethische dilemma’s van evenzo velerlei kanten bekeken. Met veel geduld en liefde doet Backman recht aan de ‘stille revolutie’ van onze globaliserende maatschappij. Er staan zo ontiegelijk veelzeggende, orakel-achtige zinnen in het boek! Zoals: “Iets wat heel dicht bij iets groeit waar het van houdt, heeft uiteindelijk dezelfde wortels. (...) Planten, die in tweeën gedeeld worden helen niet, die gaan dood.” Of: “Soms lijkt het wel of de hele stad een filosofisch experiment is; als er een stad valt in het bos, maar niemand hoort het, doet dat er dan toe?”