Mierzoet romantisch drama

Ik had meer verwacht van Geachte Mr. Knightley om dit boek misschien op waarde te waarderen. Het is goed geschreven, voornamelijk hoofdstukken in briefvorm gericht aan de weldoener van het pleeg- én weeskind Samantha Moore. Sam heeft een zware jeugd achter de rug en krijgt met behulp van een stichting een nieuwe kans op de arbeidsmarkt. Ze ontvangt financiële steun om te kunnen studeren in ruil voor het schrijven van brieven, waarin ze deze Mr. Knightley op de hoogte stelt van haar vorderingen. Het loopt uit op een: “eenzijdige, ziel-zuiverende relatie”. Sam is gewend geraakt zichzelf te verbergen achter boekcitaten uit de door haar geliefde boeken. Maar omdat Mr. Knightley nooit terugschrijft voelt Sam zich veilig om haar diepste zielenroerselen aan hem te ontsluiten.

Het onderwerp is mooi gevonden door de auteur. De uitwerking van het idee vind ik mierzoet. Ik houd meer van hartig en op zijn tijd wat zoetigheid. Dáárom las ik graag Jane Austen’s Pride and prejudice en natuurlijk ook het aangrijpende Jane Eyre. Sam probeert haar omgeving te bezweren door te smijten met citaten uit dit soort boeken in de hoop op liefde. In mijn ogen schiet de auteur tekort met dit verhaal. Ze lijkt niet eens in verre op een schrijfster als Jane Austen. Net als bij de kritiek van Sam’ zijn leraar op haar schrijfkunst: “Als jij de verbinding niet weet te leggen, haakt de lezer af.”
Desalniettemin is het boek de moeite waard om te lezen als je het cadeau krijgt. Je zal je niet vervelen en het gaat over een prins op het witte paard. Altijd leuk.