Onverwacht fenomenaal boek

Na de vele boeken van weleer die ik voor mijn lijst had moeten lezen was Psyche van Couperus blijven hangen. Lekker klein, zo uit, maar sprookjesachtig mooi. Omdat ik in aanraking kwam met Bas Heijne's enthousiasme over Louis Couperus via zijn boek Angst en schoonheid. Louis Couperus, de mystiek der dingen, bekroond met de P.C. Hooftprijs 2017 begon ik Noodlot te lezen. Ik zelf woonde in Den Haag, vlakbij waar Couperus gewoond heeft en nu woon ik te Scheveningen, waar de voorvaders van mijn man vandaan komen. Ik herinner me een foto van zijn overgrootvader, die met zijn vrouw flaneerde langs de boulevard met een hoge hoed op. Het was een speciale tijd waarin Couperus schreef in Den Haag, waar veel gegoede burgerij woonde, maar ook adel. Er gebeurde ook veel en veel zie je terug in de Haagse cultuur. Daarom vond ik het ook zo leuk om ondergedompeld te worden in het bloemrijke taalgebruik van Couperus, omdat het de oorspronkelijke taal was van 'de Haagse kak'. De taal deed me ook denken aan de boeken van Marten Toonder over heer Ollie en Tom Poes. In veel mooie woorden komt er veel vuiligheid naar boven. Negatieve gevoelens heersten in die tijd ook volop en werden gepresenteerd in een bedje welsprekendheid. Dat vind ik zo grappig. Het onderwerp en het plot zelf is allesbehalve grappig. Behoorlijk zwart, maar heel goed leesbaar in onze tijd van social-media achterklap en gevloek. Invoelbaar ook. De klaploper van toen is de profiteur en oplichter van nu. Echt lezen. Is heel goed! En als je jammergenoeg geen rust kan opbrengen voor wat er onder de wollige woorden nu eigenlijk écht gezegd wordt, dan is het nog een heel goed boek om te lezen.