Wondermooie botsing tussen waarheid en werkelijkheid

Dankzij de Vakantiebieb 2018 kwam ik in aanraking met deze verrassende feelgood roman. Ik heb er velen gelezen nu deze zomer en heb veel waardering gekregen voor dit genre. Als het aan mij lag zou ik dit genre literaire (!) feelgood noemen. Ook deze roman is geen oppervlakkig feelgood niemandalletje van weleer (zoals ik die ooit in mijn tienertijd -50 jaar geleden- verslónden heb in de vorm van de welbekende Bouquet-reeks).
De lezer betreedt samen met de hoofdpersoon Rachel het schemergebied tussen waarneming, herinnering en werkelijkheid. Ooit heb ik als psychologe geleerd dat de werkelijkheid bestaat dankzij de gedeelde ervaring van het merendeel. Onhandig als je als individu het ‘anders’ ziet en ‘ervaart’ als de mainstream. Dan krijg je het gevoel ‘ben ik nou gek of zij’? Rachel overkomt tweemaal in vijf jaar tijd een ongeluk, waardoor haar kijk op de gedeelde werkelijkheid ‘versplinterd’ is geraakt van de rest. Als een rechtgeaard modern individu probeert ze samen met haar jeugdliefde Jimmy hout te snijden aan de hand van de splinters van haar verleden. Verschillende theorieën testen ze uit op zoek naar waarom ze zich niets kan herinneren van de gedeelde werkelijkheid om haar heen van de afgelopen vijf jaar. Bij tijd en wijlen vond ik het zelfs knap spannend. Tot slot een uitermate aangrijpend maar wel prachtig einde. Lezen!