Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Ik ben niet wat je ziet en je ziet niet wie ik ben.

Mieke Wijnants 21 juni 2018
SAMENVATTING EN MIJN MENING

Zolang er mensen zijn met geest,
Zal de inkt blijven vloeien,
Tot over de randen, En ze er zijn geweest.

Auteur Bendrik is een kleine, vriendelijke man. Hij heeft een vreemd uiterlijk; is afschuwelijk lelijk. Zijn hoofd met daarin dat enorme geheugen is veel te groot voor zijn kleine lichaam. Als hij loopt wiegt zijn hoofd voortdurend naar voren en dreigt hij voorover te vallen. Telkens weer neemt hij op tijd de volgende stap.

Wie in beweging blijft, blijft overeind.

Mensen staren hem na. Hier houdt hij niet van en veroordeelt zichzelf tot zoveel mogelijk binnenblijven. In deze vrijwillig gekozen periode van ballingschap wordt zijn talent herkend. Hij wordt achtervolgd door zijn lezers. Zijn fans organiseren zich in Het verwantschap. Hij voelt zich nu zelfs thuis niet meer veilig.

Emiliënne Bovys is een jonge dichteres. Bendrik heeft een aanvaring met haar gehad toen hij nog onder de mensen kwam; bij het openslaan van haar dichtbundel had hij zich laten ontvallen, dat haar werk hem deed denken aan tekstballonnen uit een strip, waar vloeken wordt gesymboliseerd door getekende donkere wolken en bliksemflitsen. Dit was Emiliënne in het verkeerde keelgat geschoten. ‘Laat eerst maar eens iets van jou zien,’ sneerde ze.

Bendrik besluit zijn fans te ontvluchten en vertrekt naar Landgoed Heem. Onderweg vinden er vreemde gebeurtenissen plaats, die hem angstig maken en vragen oproepen. Wanneer hij na een bizarre reis eindelijk op Landgoed Heem arriveert blijkt Emiliënne daar ook te zijn.

‘Wat doet zij daar?’, vraagt hij zich af.

Op Landgoed Heem hebben zich wetenschappers en vrijdenkers verzameld. Ze gaan zich buigen over de geheimen van de universele harmonie en deze proberen te ontrafelen. Ze willen antwoord vinden op intrigerende vragen. Tijdens de discussies komen dialogen tot leven.

Geen keuze maken, is ook een keuze.

De sages die Fleur Dietzoon vertelt, een van de personages op Landgoed Heem, zijn vaak te gruwelijk voor woorden. Beeldend weet de auteur de lezer mee te nemen naar het verleden.

Tegelijkertijd komen de Soulmates bij elkaar. Ze worden met uitsterven bedreigd en zijn op zoek naar het eeuwige leven. De oplossing denken ze gevonden te hebben; egoportaties. Bij de Soulmates leeft de ziel eeuwig, mits ze daar om de zoveel tijd een ander lichaam bij zoeken.

Maar hoe komen ze aan andere lichamen?

Het taalgebruik van de Soulmates is onparlementair; passend bij de steeds meer hoogoplopende emoties en daden.

Bij rechercheur Sally Zuidersma en haar baas Henk Willemsen komt een verontrustend telefoontje binnen; een zangkoor is spoorloos. Ze zouden om dichter bij elkaar te komen, een week gaan wandelen op de heide en daarna nog drie dagen in een hotel verblijven als feestelijke afsluiting. Ze zijn nooit in het hotel aangekomen.

Lukt het Zuidersma en Willemsen om deze mysterieuze verdwijning op te lossen?

In dit boek beginnen alle hoofdstukken met ‘A’ en vervolgens het nummer. De cover heeft een toepasselijke afbeelding. De keuze hiervoor wordt aan het eind van het verhaal duidelijk. Onderaan de cover staat geschreven: … Alles is elders … en ook dit wordt helder na het lezen van deze roman.

De auteur laat twee totaal verschillende werelden uiteindelijk dichter en sneller bij elkaar komen, dan dat je als lezer verwacht. De kleurrijke personages geeft hij sterke karakters.

Beernink weet, humor, wetenschap, geloof, geaardheid, filosofie, lustgevoelens, fantasie, horror en thriller in één boek te verweven, waarbij hij de spanning laat oplopen en de plot verrassend is.

Er is veel ruimte gelaten aan de lezer om uit te vinden wat hij als waarheid wil zien en aan eigen belevingswereld.

De vocabulaire die de auteur hier en daar gebruikt, zal waarschijnlijk niet voor iedereen te begrijpen zijn. Toch hoeft dit geen belemmering te zijn om het boek te lezen. Het woordgebruik is niet van invloed op het verhaal.

In dit niet alledaagse boek weet de auteur de fictieliefhebber vanaf het begin tot het eind te boeien.

Ik ben niet wat je ziet en je ziet niet wie ik ben.

Bovenstaande zin geldt voor meerdere personages.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Mieke Wijnants