Verpletterend

De weg (The road) van Cormac McCarthy is een magnifiek boek dat ik af en toe met een brok in mijn keel heb zitten lezen.
Een boek zonder namen dat zich afspeelt in een troosteloos, desolaat en totaal vernietigd landschap.
De jongen en de vader. Zo worden ze genoemd. Onderweg naar de kust waar het beter moet zijn. Kou, honger, dorst en uitputting. Het gevaar dat continu op de loer ligt om aangevallen te worden door andere wanhopige overlevenden van de (niet nader verklaarde) catastrofe die de aarde tot een hel gemaakt heeft.

Cormac McCarthy hanteert de taal zonder enige poespas.
Een taal bijna net zo uitgekleed als het landschap waar doorheen getrokken wordt maar daarom ongemeen indringend.
Liefde, overleven, wanhoop en hoop.
Magistraal.

Hallo, papa, zei hij.
Ik ben hier vlak bij je.
Weet ik