Wie niet weg is, is gezien...

Al jaren lang heb je je huis helemaal afgeplakt zodat je twee kinderen geen glimp van wat er buiten gebeurt op kunnen vangen. Je hebt ze helemaal getraind dat ze alles op hun gehoor kunnen doen. Het verhaal gaat dat als je ook maar een glimp van diegenen die zich buiten bevinden opvangt het je dood zal betekenen. Eerst zien en dan geloven is er dit keer dus niet bij. Dus wat moet je doen? Hoofdpersoon Malorie besluit het zekere voor het onzekere te nemen en haar kinderen zo veel mogelijk thuis te houden en ze alleen volledig geblinddoekt rond het huis te laten bewegen. Maar dan op een dag waagt ze de tocht in het onbekende. . Alleen waar zal hun tocht naartoe leiden en blijft hun blinddoek zo lang zitten zodat de alle drie de vreselijk blik van het onbekende kunnen ontwijken?

De Kooi is een vreselijk angstaanjagend verhaal. Het knappe is dat Josh Kellerman dit gevoel ook zeer goed bij de lezer heeft weten te creëren. Je zit soms met kippenvel verder te lezen terwijl je controleert of bij jezelf wel alle gordijnen gesloten zijn bij wijze van spreken. Kellerman wekt in het boek de suggestie dat een apart soort wezens de wereld heeft bevolkt en de mensheid langzaam maar zeker uitroeit. Een blik van deze monsters betekent namelijk je einde, maar of dit nou werkelijk zo is of dat alleen deze angst bestaat bij de bevolking wordt niet helemaal duidelijk. Maar wat zou jij doen?

Het karakter Malorie is erg goed uitgewerkt. Ze heeft twee kleine kinderen en heeft ze helemaal voorbereid op dé grote tocht die ze uiteindelijk zullen gaan maken. Van kleins af aan heeft ze ze geleerd hun gehoor zo goed mogelijk te ontwikkelen en daarbij hun zicht uit te schakelen. Voordat je aan het boek begint, is je op de cover al duidelijk gemaakt dat het openen van je ogen je dood zal betekenen. Daarom is het des te knapper van Malerman dat hij eigenlijk direct met zijn spannende avontuur begint en je als lezer tot aan de laatste pagina’s in het ongewisse laat over hoe dit spannende verhaal zich zal gaan ontwikkelen en minstens zo belangrijk hoe het zal aflopen. Zullen de drie de gevaarlijke toch overleven?

De Kooi is de debuutthriller van Josh Malerman en dat is knap. Het boek is geschreven alsof hij dit al jaren doet. Zijn schrijfstijl is prettig en leest erg makkelijk weg. Dit komt de spanning in het boek zeker ten goede. De combinatie zorgt ervoor dat je werkelijk in het boek gezogen wordt. Malerman heeft het ook levensecht neergezet waardoor het niet vreemd zou zijn als het voor je gevoel op dit moment zich buiten zou afspelen.

Het verhaal kent een zeer goed plot. Het begin- en het slotstuk zijn ten opzichte van het middenstuk erg kort, maar dat is zeker niet storend. Integendeel! Het is erg goed dat je direct midden in het verhaal zit en je constant met je hersenen laat spelen door Malerman. De spanning zakt bij het eindstuk wel een stuk in, wat er voor zorgt dat het overweldigende gevoel dat je tijdens het lezen hebt behoorlijk afneemt. Het boek kent eigenlijk twee verhaallijnen die op een magistrale manier op het einde samenkomen. De eerste verhaallijn vertelt het moment waarop de monsters langzaam hun intrede doen en hoe de wereld haast een onmogelijke plek wordt om op te wonen. Een aantal ‘gelukkigen’ weet elkaar te vinden om zo steun en troost aan elkaar te hebben. Tussen hen bevinden zich echter twee zwangere dames. Zullen zij hun kinderen nog een mooie toekomst kunnen bieden? De tweede verhaallijn speelt zich iets verder in de tijd af waarin diegenen die nog op aarde zijn echt op zichzelf aangewezen zijn. Malorie en haar kinderen zijn daar drie van.

De cover van het boek is zeer sterk. Het zwart, dat meestal staat voor iets onheilspellends, heeft duidelijk de overhand. Ook de titel is met opvallende grote letters duidelijk zichtbaar. In het boek spelen de vogels een belangrijke (waarschuwende) rol en komen mooi terug op de cover. Dat ze in een doodsvlucht lijken te zijn, maakt het allemaal nog iets spannender.

Al met al een goed thrillerdebuut van Josh Malerman. De Kooi schommelt gedurende het boek tussen de 4 en de 5 sterren en dat komt vooral omdat er een hoge mate van ‘suspence’ in het verhaal zit. Lange tijd lijkt het op 5 sterren uit te komen, maar helaas is de uiteindelijke finale een beetje teleurstellend en verliest hij daar 1 ster. Vandaar vier blinkende sterren voor ‘De Kooi’