Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Zeer sterk debuut!

Mike van Barneveld 14 november 2014
Het is een gewone dag net als alle andere. Buiten sneeuwt het en je rijdt in je auto terug naar huis als ineens je mobiele telefoon afgaat. Op de display zie je dat het je zus is. Vandaag zou ze te horen krijgen of de IVF-behandeling aangeslagen was, dus je wilt hem niet laten lopen. Terwijl je hem al rijdend aanneemt zoek je ondertussen met een half oog in het handschoenenkastje naar je headset. Eén moment van onoplettendheid en de ergste nachtmerrie die een mens kan overkomen wordt werkelijkheid. Een harde knal en....je hebt een kind doodgereden. Dat is wat Irene, de hoofdpersoon uit deze thriller overkomt. Zal en kan ze haar leven ooit nog op de rails krijgen?

Het lijkt misschien zo makkelijk voor een buitenstaander, maar vergeten is al haast onmogelijk laat staan het gewone leven weer oppakken. Alles doet haar aan dit moment herinneren, en als ze het al mocht 'vergeten', dan is er altijd wel iemand die er op een akelige manier voor zorgt dat ze het nooit zal vergeten.

Met 'De onderkant van sneeuw' heeft Ilse Ruijters een steengoed debuut afgeleverd. Het is een psychologische thriller waarvan je hoopt dat elke thriller in dit genre deze opbouw heeft. In eerste instantie word je geconfronteerd met de vreselijke gebeurtenis die Irene doormaakt. Het begin is dus al gelijk heftig. Daarna lijkt er in beginsel weinig te gebeuren en leer je de hoofdpersoon en de andere personen in haar nabije omgeving een beetje kennen. Het beginstuk lijkt een beetje saai in beginsel, want er gebeurt weinig en er lijkt ook niks meer te gaan gebeuren. Maar vergis je niet! Pas later merk je dat het eerste stuk nog de periode beschrijft waarin Irene nog in een soort roes leeft en zich nog niet helemaal realiseert wat er gebeurd is allemaal. Maar langzaam, heel langzaam merk je als lezer welke invloed het ongeluk heeft op de hoofdpersoon. Ze raakt psychisch beetje bij beetje helemaal doorgedraaid. Van alle kanten wordt er een aanslag gedaan op haar psyche. Omdat het verhaal verteld wordt vanuit Irene zelf, beleef je het verhaal ook in eerste instantie vanuit haar perspectief. Dus zoals zij de wereld ziet. Echter raakt haar wereld steeds meer verwijderd van de realiteit. Wie en wat kan ze uiteindelijk nog vertrouwen. Begint ze zelf helemaal gek te worden of wordt er een spelletje met haar gespeeld door iemand die kwaad wil?

Heel lang blijft dit onduidelijk. Pas tegen het einde van het verhaal wordt duidelijk hoe de vork in de steel zit. Omdat Ilse Ruijters het presteert om je je als lezer continu af te laten vragen hoe het nu werkelijk zit, blijft dit tot een het einde een thriller waarvan je het slotstuk niet snel ziet aankomen. Het knappe is ook dat ze in staat is geweest een op een gegeven moment heel spannend verhaal terug te brengen naar een kinderlijk level door hoofdstukken te maken die verwijzen naar een kinderversje. Op deze manier word je als lezer helemaal doordrenkt van wat ooit had kunnen zijn als het meisje in leven was gebleven, en wat er nu allemaal gemist wordt.

Het boek is op een erg prettige manier geschreven waardoor het heel makkelijk wegleest. Het enige waar je als lezer rekening mee moet houden is dat de spanning zich langzaam opbouwt en pas rond halverwege het boek echt zichtbaar wordt. Tot die tijd kabbelt het verhaal langzaam voort heb je het idee. Maar niets is minder waar. Dit kom je echter pas later te weten. Kom dus niet in de verleiding het boek halverwege weg te leggen omdat ´het niet spannend genoeg is´. Je komt echt nog aan je trekken.

De cover op zich is al even dubbelzinnig als het hele verhaal zelf. De hoofdpersoon leeft in twee werelden, het echte en die die ze vertroebeld ziet. Het is een plaatje waar je lang over na kunt denken en je gedachten flink over kunt laten gaan. Voor een debuut is dit er echt een van een zeer hoog niveau. Achteraf rest niet anders dan bewondering. Vooral als je houdt van de psychologische thrillers van Sebastian Fitzek zal je van deze thriller genieten. Als je echter houdt van voortdurende actie is dit misschien niet jouw boek.

Al met al is dit een boek dat flink op je gemoederen inwerkt. Het verhaal blijft je ook nog lang bij door de manier waarop het door Ilse Ruijters verteld is. Het is soms lastig om een etiket op een boek te plakken, maar dat dit een psychologische thriller is daar kan geen onduidelijkheid over bestaan. Het is er een pur sang. Het in eerste instantie wat 'saaie' begin wordt meer dan goedgemaakt in het tweede deel. Echt een dijk van een thriller die absoluut tussen de vier en vijf sterren waard is. Omdat het hier om een debuut gaat is dit een extra knappe prestatie en krijgt het boek alle sterren. Met verlangen wacht ik op het tweede boek van Ilse Ruijters.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Mike van Barneveld