Een goed avonturenverhaal maar niet echt een thriller

Als je van oorlogsverhalen houdt die zich ongeveer een eeuw geleden afspelen heb je aan dit boek wellicht een goeie. Ik was er zelf niet heel erg kapot van. Echt spannende stukken zaten er niet in. En als er dan eens iets spannends in het verhaal zat, werd dat direct ongedaan gemaakt door een hele onlogische reddingssituatie. Situaties als een man die opgehangen was. Er wordt duidelijk beschreven hoe deze man spartelt voor zijn levens, maar uiteindelijk de strijd niet kan winnen en sterft aan de galg. Even later is de man toch nog in leven want hij de strop op een dusdanige manier vast weten te maken dat hij een spelletje kon spelen en niet stief. Tsja… als je daar van houdt kan ik me voorstellen dat dit een boek is met geluks momentjes. Maar ik stel me toch iets anders bij een thriller voor. Zulke kleine ‘happy ends’ zie ik dan meer als een anti-climax.

Maar dat Buteneers een zeer goed verhalenverteller is, is in dit boek wel gebleken. Weerklank is een mooi verhaal om tijdens een nachtelijk kampvuur te vertellen. Knap hoe hij zich een eeuw terug in de tijd heeft kunnen verplaatsen en iets revolutionairs als de ‘oscillator’ en de manier waarop de werking ervan geheim gehouden werd heeft kunnen beschrijven. Erg origineel!

Het verhaal op zich vond ik matig. Vooral omdat de plot wat rommelig in elkaar stak, er sprake was van heel veel kleine oplevingen in het verhaal in plaats van een naar een hoogtepunt toelopend verhaal, er (té) veel beschreven en uitgelegd werd en ik het einde ook niet echt spectaculair vond. Dat Bruteneers graag uitvoerig beschrijft en laat zien wat hij allemaal weet, komt ook terug in de personages. Ook van hen werd mij meer bekend dan nodig was. Dit alles bij elkaar zorgt voor een rommelig en onoverzichtelijk geheel. Het boek zelf ziet er daarentegen goed uit en met name de kaft vond ik erg indrukwekkend. Na het lezen is het boek ook nog in een goeie staat. De hoofdstukken waren zeker niet te lang, wat erg fijn was omdat je zo steeds een rustpunt had om naartoe te lezen.

Al met al een boek met een originele insteek. Helaas mist het echt een strak plot en hangt het verhaal grotendeels vast een allemaal kleine wetenswaardigheidjes waardoor aan de ene kant het verhaal onrustig werd en aan de andere kant het geen aanleiding gaf om het boek in een ruk uit te lezen. De kunst van het weglaten is nog iets waar hij aan kan werken. Hij kan duidelijk goed een verhaal ‘vertellen’, dus wellicht kan hij zich beter richten op een wat andere genre en wat kortere verhalen.

Al met al drie sterren maar het hadden er ook zo maar twee kunnen zijn.