Ook al zijn een aantal gebeurtenissen wederom ‘over the top’ en zijn er nog losse eindjes

het boek gaat wel weer wat meer richting de vroegere Cornwells.,Aasvlieg is alweer de twaalfde ‘Kay Scarpetta thriller’. En om maar direct met de deur in huis te vallen: dit boek is volgens mij onmogelijk te lezen als je de laatste boeken van Cornwell niet hebt gelezen. Aasvlieg borduurt grotendeels voort op de weg die Cornwell is ingeslagen met Zwarte hoek en Het eindstation. Alhoewel ik een grote fan ben van de Kay Scarpetta serie, was ik niet gecharmeerd van deze twee voorgaande boeken. Cornwell vloog voor mijn gevoel uit de bocht met vergezochte samenzweringen en misdaden die wel erg persoonlijk gericht waren op Kay Scarpetta. Bij dit laatste boek krijg ik het gevoel dat Cornwell een weg terug zoekt. Een letterlijk citaat uit de mond van Kay Scarpetta: ‘Het lijkt wel of wij sinds de dood van Benton steeds verder afbrokkelen’. De boeken leken ook steeds verder inhoudelijk af te brokkelen na de dood van Benton (Kay’s grote liefde). In Aasvlieg zijn de gebeurtenissen nog steeds gecentreerd rondom de Chandonne-kartel en de ‘Loupe Garoupe’, die ook in die eerdere delen centraal stonden. Maar het is duidelijk dat Cornwell eindelijk een sluitstuk zoekt voor dit warrige verhaal.

Een seriemoordenaar is bezig in het zuiden van Amerika en Kay Scarpetta raakt zijdelings betrokken bij de zaak. Ze is ondertussen weg uit Richmond en geen hoofd meer van de pathologische dienst. De moorden lijken wederom te maken te hebben met zaken uit het verleden. Ook nichtje Lucy en Pete Marino zijn ondertussen bezig met hun jacht op de Chandonnes. Het verhaal vindt zijn climax wanneer iedereen tezamen komt. En daar staat Kay tot slot een enorme verrassing te wachten.

Zoals gezegd kampt dit boek met de naweeën van de voorgaande delen over Scarpetta. In het begin heb ik even overwogen om het boek aan de kant te leggen toen bleek dat we wederom met die vreselijke weerwolf te maken kregen. Gelukkig heb ik dat niet gedaan. En uiteindelijk voelde ik na het uitlezen een soort opluchting. Ook al zijn een aantal gebeurtenissen wederom ‘over the top’ en zijn er nog losse eindjes, het boek gaat wel weer wat meer richting de vroegere Cornwells. Ik heb als een razende doorgelezen, het was namelijk ouderwets spannend. En nu hoop ik dat het volgende boek wat meer persoonlijke rust brengt voor Kay, dat ze haar functie als pathaloog-anatoom weer oppakt en ook weer eens Italiaans gaat koken (er is een Kay-Scarpetta kookboek op de markt!). Dan krijgt ze van mij weer vier of vijf sterren.