Schijn bedriegt....ontnuchterend met een vleugje humor!

Recensie ‘Lefbek’ –Anke Laterveer
‘Lefbek’ leest als een trein. Vanaf de eerste zin zat ik in het verhaal, en kon ik mijn boek amper aan de kant leggen, zó benieuwd was ik, hoe het zo aflopen. Het is vaak grappig maar ook droevig en (ont)nuchter(end) tegelijk.
En dit ondanks het feit dat de titel me een ander verhaal liet vermoeden. Ik verwachtte een boek over een ietwat grofgebekte dame, die niet op haar kop liet zitten, en op deze manier toch haar eigen boontjes kon doppen. Niet dus….
Anke Laterveer beschrijft Lises gevoelens en gedachten heel gedetailleerd. Hierdoor is het verhaal emotioneel en hartverscheurend en raakte het mij enorm. Tegelijkertijd beschrijft Anke Laterveer de periodes vol misbruik heel direct, meedogenloos en nietsontziend.
Laterveer gaat verder dan gewoon te beschrijven wat er gebeurt; ze maakt de lezer deelgenoot van Lises ellende. Het is alsof je erbij staat en het life meebeleeft.
De schrijfstijl is luchtig maar vaak ook best wel choquerend. Ze laat zien dat ze iets te vertellen heeft en dat ze kan schrijven!

Lefbek gaat over Lise Mulder, die opgroeit in een gezin waar ze zich niet thuis voelt. Haar ouders hebben weinig aandacht voor haar en er is een grote emotionele afstand. De enige vaste waarde in haar leven, is haar beste vriendin Saar.
Als Lise naar de middelbare school gaat, verandert alles. Ze krijgt aandacht van haar klasgenoot Simon en voelt ze zich plots wél belangrijk. Hij wil haar helpen ‘ervaring op te doen’, zodat ze ook een vriendje zal krijgen. Want zonder die ervaring zal dat volgens Simon niet gebeuren. Maar al snel wordt ze door hem misbruikt, iets wat een lange periode aanhoudt. Hierna gaat het snel bergafwaarts met Lise. Ze komt in contact met verkeerde mensen en krijgt last van zware depressieve buien.
In haar studententijd leert ze Max kennen, die haar door haar moeilijke periode heen sleept. Ze krabbelt , dankzij hem, weer recht, waarna ze trouwen en 2 kinderen krijgen. Max neemt het ouderschap en huishouden wel érg serieus en werkt volgens zijn zelfopgelegd, strakke systeem. Voor Lise werkt dit héél benauwend. Uiteindelijk durft ze afstand te nemen van Max en begint ze opnieuw. Mét steun van haar jeugdvriendin Saar, die altijd voor haar klaar staat.
Uit het oog is dus niet altijd uit het hart…