Gevoelig onderwerp

Met haar debuut Muidhond heeft Inge Schilperoord een gevoelig onderwerp in de literatuur aangesneden.

Muidhond gaat over Jonathan (30) die na vrijspraak bij gebrek aan bewijs terugkeert naar huis. Hij woont samen met zijn moeder in een vissersdorpje en werkt in een visverwerkingsfabriek. Hij heeft zijn hond Milk gemist en is blij dat hij weer met zijn hond door de duinen kan wandelen. Daar vind hij in een klein meertje een muidhond die hij mee naar huis neemt om voor te zorgen. Hij wordt rustig van het kijken naar de vis in zijn aquarium.

Jonathan is een pedofiel die na zijn vrijspraak probeert om een ‘nieuw mens’ te worden. Hij stelt een strak dagschema op en verplicht zichzelf aan opdrachten te werken die hij van zijn psycholoog heeft meegekregen. Dan leert hij een nieuw buurmeisje (Elke) kennen en wordt zijn voornemen zwaar op de proef gesteld. Om deze worsteling met zijn geaardheid draait het boek. Het stelt de vraag in hoeverre iemand wezenlijk in staat is om te veranderen. En ook welke rol de omgeving speelt. In hoeverre is iemand volledig toerekeningsvatbaar?

Het knappe van de schrijfster is dat ze de neergang van Jonathan heel geleidelijk beschrijft. Hierin zijn duidelijke overeenkomsten met ‘De vreemdeling’, van Albert Camus te herkennen (zie ook het motto in het boek)
De hoofdpersoon Meursault is net als Jonathan een in zichzelf gekeerde, zonderlinge man. Ook hij streeft een routinematig bestaan dat vrij is van veranderingen na. Hij heeft weinig ambitie en ervaart het leven als een opeenvolging van tragische gebeurtenissen die hun loop nemen, zonder dat je hier als mens controle over hebt. Ook de hitte speelt daarbij een grote rol.
De neergang wordt zo als het ware onontkoombaar.

Een belangrijk verschil is echter dat Inge Schilperoord zonder de ernst van de situatie te bagatelliseren, ze Jonathan met veel inlevingsvermogen beschrijft. Dat leidt er toe dat je hem als mens kunt zien die zowel dader als slachtoffer is.