Wat als?

In het kader van de leesclub rondom Leeuwen Wekken heb ik met plezier dit boek gelezen. Mijn gevoel na het lezen was bijna tegenstrijdig; ik vond dat er weinig vaart in het verhaal zat, maar toch bleef ik wel steeds lezen. Qua schrijfstijl had ik moeite met de perspectiefwisselingen die soms vrij onverwacht optraden. Ik vond de thema's in het boek herkenbaar en daardoor werd het boek spannender dan ik had verwacht; wanneer eindigt de chantage en op welke manier? Hoe had ik zelf deze situatie aangepakt?

Het boek geeft daarnaast een interessante kijk op een andere wereld en cultuur. De schrijfster komt uit Israël en het was boeiend om te lezen over andere volken, vluchtelingenproblematiek en (toch ook) woestijnen. Omdat een groot deel van het boek gaat over de vrouw van de hoofdpersoon, Liat, die bij de politie werkt, krijg je inzicht in die wereld. Ik vond dat een waardevolle toevoeging aan de hoofdlijn van het verhaal, namelijk de chantage. De enige stukken die ik daarentegen niet had hoeven lezen, zijn de stukken over de jeugd van Liat. Ik vond deze weinig toegevoegde waarde hebben, terwijl ik het gezinsleven van Etan en Liat meer uitgediept had willen zien. Dan was de impact van de chantage misschien nog duidelijker geworden.

Al met al zou ik het boek aanraden aan iemand die houdt van literatuur, maar een klein beetje spanning mist. Je leest het boek vlot, dus met een paar avonden heb je het boek ook wel uit. Desondanks denk ik niet dat het boek me lang bij zal blijven.