De Dood vertelt

De Boekendief van Markus Zusak wordt door bibliotheken aangeboden bij de volwassenen en/of 14+ boeken. In de bibliotheek waar ik werk staat het boek alleen bij de 14+ boeken. Als ik even de kans krijg raad ik het boek ook aan aan volwassenen. De schrijfstijl wordt wel eens ietwat kinderachtig genoemd, maar als je even doorleest ben je al gauw verkocht.
Het verhaal wordt verteld door de Dood, een originele invalshoek.
Liesel, die samen met haar broertje en moeder op weg is naar een pleeggezin, moet haar broertje afstaan aan de verteller. Hun moeder kan niet meer voor hen zorgen, hun vader zit waarschijnlijk in een concentratiekamp of is hij al om het leven gekomen. Liesel komt alleen aan bij het pleeggezin en koestert een boek dat ze bij de begrafenis gevonden heeft.
Het duurt lang voordat haar nieuwe ouders het vertrouwen van het meisje weten te winnen. Vader Hans zit tijdens haar nachtmerries geduldig naast haar bed, en leert haar bovendien lezen en schrijven. Ze wil zo graag lezen dat ze boeken steelt. Het eerste boek nog bijna onbewust, voor latere boeken breekt ze doelbewust in.
Op een dag de jonge jood Max op de stoep staat. Hans Hubermann stond in de schuld bij zijn vader door iets wat in de Eerste Wereldoorlog gebeurd en laat Max bij hen onderduiken.
Er ontstaat een mooie vriendschapsband tussen Liesel en Max.
Het verhaal laat je op een andere manier kijken naar de vele miljoenen doden in de Tweede Wereldoorlog. Erg meeslepend en dramatisch, maar op een verrassende manier verteld.

Het boek is ook erg mooi verfilmd. Toch ben ik dan blij dat ik zoals altijd eerst het boek heb gelezen.