Je kind is weg, maakt dat je sterker of juist zwakker?

"Pip verdween op zaterdag. Het was februari, een eerste veld krokussen had zich in één nacht uit de aarde naar boven gewurmd."

Zo begint het verhaal van Emma, een moeder die op zoek gaat naar haar verdwenen dochter. Die ochtend was ze er nog, liep ze op haar blote voeten tussen de krokussen. Emma legde dat beeld op een foto vast, waardoor ze later, bij de politie, precies kan vertellen wat Pip aanhad op die dag.

We volgen de wanhopige moeder tijdens haar zoektocht door Amsterdam, van Kalverstraat naar Leidseplein en van Rembrandtplein naar het Rijksmuseum. Regelmatig gaan we terug naar eerdere periodes in Emma’s leven. Samen met Pip, die eigenlijk Isabella heette, maar als vierjarige plotseling weigerde naar die naam te luisteren en Pip wilde heten. Maar ook terug naar de tijd dat ze nog geen kind had en samen met Luuk over de wereld reisde.  Door hem leerde ze een nieuwe wereld kennen, een wereld van dure hotels, oesters, champagne en casino’s. Een nogal leeg bestaan, waarin geld geen rol speelt, maar dat nog lang sporen achterlaat. Een spelletje Black Jack is wel spannend, maar als je gevoelig bent voor verslaving kan het verstrekkende gevolgen hebben. Emma geniet op een beklemmende manier van het luxe leventje, Luuk duldt geen tegenspraak. Op de achtergrond is er dan altijd nog Michiel, een jeugdvriendje dat nooit op haar liefde mocht rekenen, maar wel van haar is blijven houden. Hij draaft op als Emma hem echt nodig heeft.

In aparte cursief gedrukte hoofdstukjes lezen we hoe Pip haar leven ziet. Het levert een totaal ander beeld op van de werkelijkheid dan die Emma ons (en zichzelf) voorschotelt. Dat maakt dat je je als lezer steeds weer afvraagt of de verhalen van Emma wel kloppen. Houdt zij wel zo onvoorwaardelijk van haar dochter? Waarom is Emma haar baan kwijt? En waarom is ze afhankelijk van de voedselbank? Zorgde Emma goed voor Pip? Of zorgde Pip voor Emma? En dan is er Freek, Emma’s beste vriendin, die fungeert als haar geweten. Als de paniek toeslaat, is Freek daar. Zij is degene die altijd weer met oplossingen komt. Gaandeweg nemen die twijfels bij de lezer toe. De schrijfster weet zo de aandacht goed vast te houden. De ontknoping is verrassend, maar neigt naar het melodramatische. Het had wel wat minder gekund.

Korte zinnen en heldere taal maken het boek gemakkelijk te lezen. De geschiedenis wordt verteld vanuit het perspectief van Emma, een onzekere vrouw en moeder, die vlucht in een verslaving. De andere personages blijven vlak, Freek, de reddende engel is alleen maar heel lief. Michiel oninteressant, maar onmisbaar in zware tijden. En Luuk is alleen maar de aanbedene, wiens fouten weggepoetst worden. Jammer, als deze personen wat verder uitgediept waren, had dat het geheel wat minder oppervlakkig gemaakt.

Lidewij Martens (1963) studeerde Nederlands. Ze werkte voor het Nederlands Filmfestival en bij het Internationaal Filmfestival Rotterdam. Als scenarioschrijver werkt ze veel voor de televisie. (o.a. voor Flikken Maastricht). Dit is haar tweede roman, haar debuut Dubbel rood, verscheen in 2012.