Maan-zaak stralende ster

In ‘De maan-zaak’ van Steward Gibbs leven we mee met de twaalfjarige Dashiell (Dash). Hij is een van de uitverkorene die in het jaar 2041 in het eerste permanente buitenaardse verblijf op de maan mag wonen. Het lijkt fantastisch, maar niemand op aarde kent de waarheid: het leven op de maan is oersaai! Kinderen mogen niet eens naar buiten – en om het nog erger te maken, het eten is er ver-schrik-ke-lijk, de leefruimte beperkt en de wc's… De wc's zijn het grootste drama ever. Op dag 188 van hun verblijf op de maan wordt dr. Ronald Holtz dood gevonden buiten de basis. Hij blijkt zonder dat iemand het wist de basis te hebben verlaten en heeft daarbij zijn ruimtepak niet goed aangedaan. De bevelhebber van de basis denkt al snel aan een ongeluk, maar Dash gelooft dat niet en gaat op onderzoek uit.

Voor mij was het even schakelen na het lezen van een aantal boeken voor jongeren. Dit is duidelijk geen Young Adult maar voor tien jaar en ouder. Het is wel een dik boek en ik kan me voorstellen dat het voor kinderen van twaalf en dertien ook heerlijk is. Voor mij las het als een trein. De cover met daarop drie ruimtemannetjes erop spreekt mij niet zo aan. De heldere kleur blauw is wel pakkend en het heeft wel echt de whodunnit-sfeer, doordat de drie mannetjes aangemerkt zijn als mogelijke verdachten.
Het boek is knap geschreven in die zin dat het hele verhaal draait om het vinden van de dader en de spanning door de ontrafelingen vrijwel constant blijft. Hoofdpersoon Dash leren we kennen als een jongen die zich stierlijk verveelt, maar dan eindelijk nieuwsgierig kan zijn naar iets en dappere daden mag verrichten. We krijgen verder weinig mee van de gevoelswereld van Dash en ik zie vrijwel geen psychologische ontwikkeling. Ook tussen personages blijft het oppervlakkig. Dit boek draait duidelijk om het ontrafelen van een moord en om het scheppen van een geloofwaardig beeld van het leven op de maan. En dat is gelukt! Vier sterren.