goed, maar niet wauw

Het boek komt nogal traag op gang, met in het eerste gedeelte vooral aandacht voor de verschillende personages die later een rol(letje) zullen spelen. Nogal wat personages blijken uiteindelijk totaal overbodig voor het verhaal en het ware beter geweest als de auteurs een aantal ervan totaal achterwege hadden gelaten (Sandy, Paz, Jack, Chloë, Olivia, Kathy en nog enkele anderen brengen niets wezenlijks bij). De persoon van Josef wordt dan weer te pas en te onpas opgevoerd als Deus Ex Machina. Timmerman nodig: Josef kan timmeren. Chauffeur nodig: Josef dan maar. Kok nodig: yep, Josef kan toevallig fantastisch koken. Het wordt wat vervelend op den duur. Doordat in het begin zo vaak van het ene naar het andere personage wordt gesprongen, zijn de verhaallijnen lastig om volgen. Na het einde van het boek zou je eigenlijk het eerste derde ervan moeten herlezen omdat je pas dan ten volle kan begrijpen wie al die personen zijn en waarom ze iets doen.
Na ruim een derde wordt het boek gelukkig beter, vrij goed zelfs, maar echt fantastisch wordt het nooit. De plot is voorspelbaar en zelfs de aangekondigde verrassende plotwending op het einde zie je van mijlenver aankomen. De sfeerschepping doet bij momenten wat aan de Sara Lintonreeks van Karin Slaughter denken, maar dan net allemaal iets minder. In beide gevallen krijg je te maken met een vrouwelijk hoofdpersonage dat in de medische wereld zit en zich (al dan niet ongevraagd) bemoeit met het politiewerk. Dit was mijn eerste kennismaking met het duo Nicci French en na vaak over hen gelezen te hebben in superlatieven, vraag ik me toch af waaraan ze die verdiend hebben.
Het is echter niet zo dat ik me door het boek heen heb moeten worstelen of me verveeld heb. Langzaam maar zeker kom je als lezer wel in het verhaal en wil je verder lezen. Het boek is zeer zeker niet slecht geschreven en er zit iets van sfeer in die veelbelovend is. Na het lezen van dit boek zal ik me zeker ook aan deel twee van de reeks wagen. Nu de personages niet meer hoeven te worden voorgesteld, houdt in principe niets de auteurs tegen om er in de volgende delen van in het begin voluit voor te gaan. Het boek heeft me nieuwsgierig genoeg gemaakt om dat te weten te willen komen. Die superlatieven in de recensies moeten toch érgens vandaan komen?