Heerlijke lectuur

Het boek start met een waarschuwing vooraf: "Dit verhaal berust op feiten, deels geromantiseerd. Enkele personages zijn fictief, van anderen is de naam veranderd." De vraag die men zich dan onvermijdelijk stelt is: hoeveel van wat er verteld wordt, is uiteindelijk waar. Hoofdpersonage Hippolyte Panne­coucke alias mijnheer Jules heeft in ieder geval echt bestaan. Na het lezen van het boek ben ik zijn geboorteakte gaan opzoeken om daarover alvast zekerheid te krijgen. Wat verder precies waarheid en wat fictie is, weet waarschijnlijk alleen de auteur. Maar hoe dan ook is dit een boek dat het lezen meer dan waard is. Het is gevat en humoristisch geschreven, hier en daar plezierig opgesmukt met dialectwoorden, maar verder ontdaan van overbodige franjes. Je raast door het leven van deze Vlaamse, twintigste eeuwse Robin Hood heen en het boek is uitgelezen voor je het weet. Het personage van mijnheer Jules kleeft aan je en wanneer je de laatste bladzijde omslaat, zou je haast wensen dat hij een waardiger einde had gekregen.
Dat het boek slechts twee sterren kreeg van Vrij Nederland is totaal onterecht. Wel terecht waren verscheidene andere recensies in kranten, weekbladen en online boekensites die ik onder ogen kreeg en die vol lof waren. Het boek heeft ook niet voor niets op de shortlist gestaan van de Hercule Poirotprijs van het weekblad Knack.
De titel is overigens niet heel goed gekozen, vind ik. Dit boek gaat niet over de wraak van mijnheer Jules. Het wraakgedeelte beslaat maar een klein gedeelte van het boek. Gewoon "Mijnheer Jules" was een passendere titel geweest.