Spannend van begin tot eind

Een vader die zelfmoord pleegt, een moeder die daaraan onderdoor gaat en een zoon die daardoor eveneens het spoor bijster raakt en in de gevangenis raakt, tot hij de ware toedracht over de zelfmoord van zijn vader te weten komt. Meer heeft Jo Nesbø niet nodig om een thriller te schrijven die de lezer ruim 470 bladzijden lang in spanning houdt. Nergens een verslapping van de spanningsboog, nergens een zwak moment of een ongeloofwaardige twist. Je wordt ongenadig in het verhaal gezogen en wordt pas weer uit de beklemmende greep van de schrijver losgelaten als de laatste bladzijde omgedraaid is. De superlatieven uit recensies van kranten en tijdschriften die uitgeverijen maar wat graag op de achterflap plaatsen, zijn vaak met een korreltje zout te nemen maar niet zo deze keer. De Zoon is absoluut de moeite van het lezen waard.
Er zijn weinig personages in het boek die zwart-wit zijn. Bijna allemaal hebben ze hun goede en donkere kanten die mee de beweegredenen van hun acties bepalen. Het is haast onmogelijk om geen sympathie op te brengen voor de hoofdpersonen, ook al zijn verscheidene van hen niet zuiver op de graat.
In het boek zitten subtiele verwijzingen verstopt aangaande de relaties tussen de verschillende personen en waarom ze zijn wie ze zijn. Sommige van die hints gaan op het moment zelf aan je voorbij, maar een heel eind later komt dan die aha-erlebnis als bepaalde elementen in de plooien vallen. Het toont aan dat Nesbø zijn plot heel secuur heeft voorbereid en zijn personages degelijk heeft uitgewerkt. Je komt als lezer gaandeweg heel veel over de personages te weten maar toch heeft de schrijver nog voldoende openingen gelaten voor de lezer om zelf in te vullen. Op sommige vragen wordt geen duidelijk antwoord gegeven en dat is prima. Het voelt niet als een gemis, eerder als een ontbrekend puzzelstukje dat je zelf mag invullen uit een aantal mogelijke, en allemaal passende, stukken. Het verrassende einde zorgt er waarschijnlijk ook voor dat je de puzzel die je tijdens het lezen al had gelegd weer voor een stuk door elkaar mag gooien. Precies op de vijfde dag van het nieuwe jaar deel ik daarom graag mijn eerste vijf sterren uit.