(Tragi)Komisch verhaal over vier vrouwen die hun frustratie botvieren op mannen

“Ergens verlangden we alle vier nog steeds naar een man die op ons wachtte, hoe onafhankelijk we ons ook opstelden tijdens de dinsdagavond. Maar er sluimerde nog een andere behoefte in ons: het verlangen naar revanche.”

Eerder las ik van Siska Mulder ‘Na Delphine’, een boek waar ik van genoten heb. Ik kende de vlotte, losse schrijfstijl van Mulder dus al. Deze stijl hanteert zij ook weer in ‘Met zachte hand’. Het verhaal leest prettig en vlot.
De cover vind ik prachtig. Gedekte kleuren, ogen die eruit springen. Een zachte uitstraling, passend bij de titel. Naar die titel werd ik wel nieuwsgierig na het lezen van de flaptekst. Ik kon hem in eerste instantie niet plaatsen. Maar tijdens het lezen van het verhaal werd het me helemaal duidelijk.

‘Met zachte hand’ heeft een aparte opbouw. Eigenlijk is het gegoten in de vorm van het dagboek van Mijntje. Zij leeft met een geheim en dat wordt haar te veel. Omdat ze het aan niemand kan vertellen, schrijft ze het op. Maar buiten haar eigen verhaal, komen ook de verhalen van haar vriendinnen aan bod. Het verhaal van Mijntje wordt afgewisseld met hoofdstukken als ‘Dit vertelde … mij’. Op deze manier krijgt de lezer een compleet beeld van de vier vrouwen en hun avonturen. Daarnaast is er ook een aantal korte hoofdstukken genaamd ‘Dagboek van een gevangene’. Het blijft lang onduidelijk wie deze gevangene is en wat er gebeurd is.

Ik vond het boek niet heel erg spannend. Natuurlijk was er wel de nieuwsgierigheid naar de afloop en wie die gevangene nu precies is. De plot en met name het einde was ook wel verrassend.
De grootste spanning zat wat mij betreft echter in het psychologische aspect. Wat is er in die vrouwen gevaren, hoe gaan ze dit in vredesnaam oplossen… Het knappe is, dat de vrouwen beschreven worden als normale mensen. Het zou zo maar je buurvrouw kunnen zijn. Ik denk dat de meeste vrouwen ook echt wel een stukje herkenning vinden in deze vriendinnen. Geworstel met je gewicht, je huwelijk in de sleur zien belanden, alle ballen in de lucht moeten zien te houden, je bent echtgenote, moeder, vriendin, maar moet ook goed scoren in je werk, je huishouden, etc etc….

“Moord werkte als een vreetbui. Eenmaal begonnen met het leegeten van de koelkast werd het steeds moeilijker om te stoppen.”
Het verhaal was ook verre van geloofwaardig voor mij. Iets te veel toevalligheden, het verloopt allemaal iets te gladjes. Normaal gesproken vind ik gemis aan geloofwaardigheid echt een manco bij thrillers. ‘Met zachte hand’ heeft echter zo’n komische uitwerking op mij, dat ik het bij dit boek niet miste. Het gebrek aan geloofwaardigheid werd volop goed gemaakt door het leesplezier. Ik zag het hele verhaal als op beeld aan mij voorbij trekken. Het zou zo maar als basis kunnen dienen voor een (tragi)komische thriller op televisie.
Achteraf zie ik ook een enorme humor, of sarcasme, in de titel. Zo van: ‘Dood gaan jullie toch, maar we doen het dan wel vrouwelijk, met zachte hand.’

Siska Mulder heeft me weten te boeien met dit boek. Niet door spanning, niet door realisme, maar ze bracht me wel puur leesgenot en regelmatig een glimlach op mijn gezicht.

www.wieschrijftblijft.com