Maar als ik bij bladzijde 102 ben kunnen de hacker termen en de termen van de inlichtingendiensten het niet winnen van het verhaal.

De cover: Jammer, de cover ik vind het echt jammer de voorgaande drie boeken van Stieg Larson waren in dezelfde trend. En deze is weer heel anders een Chinese draak op de voorkant, wellicht wel helemaal in de Lisbeth Salander stijl, met haar tatoeages en zo. Maar ik vind het jammer dat als ik de delen nu bij elkaar in de kast zet het niet een zelfde uitstraling heeft. Op zich is de cover niet lelijk mooie zilveren letters, het heeft zeker wel iets. En ik zag dat de latere druk van de eerdere delen met andere omslagen waren en dan past hij er dus wel prima bij, maar voor bij mij in de kast is het jammer.
Het verhaal
Mikael Blomkvist, heeft zijn beste tijd gehad, tenminste als je de boze tongen mag geloven. Het Tijdschrift Millennium heeft nieuwe eigenaren en deze willen een nieuwe wind in het blad, Mikael kan zich daar helemaal niet in vinden. Wanneer hij op een dag een belletje krijgt van Linus Brandell, met de melding “Ik heb Nieuws voor je” Is dit de scoop welke Mikael nodig heeft om zijn comeback te maken? Professor Frans Balder, is een autoriteit op gebied van Kunstmatige intelligentie en hij zou degene zijn die achter geheime informatie is gekomen van de Amerikaanse inlichtingen dienst. Balder heeft er een vrouwelijke hacker bij gehaald, en terwijl Linus de vrouwelijke hacker beschrijft is Mikael om hij gaat achter het verhaal aan want de vrouwelijke hacker welke Linus beschreef kan er maar één zijn; Lisbeth Salander
De vrouw waar hij een band mee heeft en waar hij zich zorgen overmaakt. Daar alleen al om, om te weten hoe het met Lisbeth gaat, pakt hij het onderzoek op naar de informatie waar Frans Balder achter is gekomen, en onderzoekt de nieuwe wereld van Spionage en observatie, waarin de grenzen tussen legaal en crimineel vervagen.
Maar Frans, “Is de eerzame man die was gestopt bij een bedrijf waar de organisatie mollen in heeft zitten. Frans is waarschijnlijk toevallig achter iets heel belangrijks gekomen . En loopt nu ernstig gevaar.” Weten Mikael en Lisbeth wel in welk wespen nest ze hun hoofd hebben gestoken. Hun wegen kruizen zich opnieuw
“Tja. Ik ben zelf ook niet zo goed geweest in eeuwige liefde. Maar er is wel…..een vrouw die ik heb gekenden die nu al een hele tijd uit mijn leven is. Maar nu kreeg ik opeens een levensteken van haar, tenminste dat denk ik , en misschien zag ik er daarom een beetje overdonderd uit”


Mijn mening:
Het vierde deel van de Millennium serie, erg benieuwd want het is niet van de hand van Stieg Larsson welke in 2004 op vijftig jarige leeftijd is overleden, David Lagercrantz is door de erven van Stieg Larsson gevraagd een vervolg te schrijven op de Millenniumreeks. Ik ben benieuwd of dit deel net zo gaaf is als de voorgaande, zelf was ik fan van de delen en baalde van de film want ik miste enorm veel wat in het boek wel beschreven werd en niet in de film werd vertolkt. Nu maar hopen dat David Lagercrantz dezelfde schrijfstijl heeft als Stieg, en dan ik ook van dit vierde deel weer ga genieten.
“Frans verzonk in gedachten. Mikael Blomkvist, mompelde hij .Zal hij mijn link met de wereld worden .”
Het verhaal is wel gelijk herkenbaar, een soort thuis komen bij een familielid wat je enkele jaren niet hebt gezien, Mikael is gelijk weer vertrouwd, en is ook bij David dezelfde eigenwijze bokkige man. Wel staan er gelijk al weer termen in waar ik merk dat ik over heen lees, de IT termen en de NSA en Sapo of de FRA interesseren me niet zo merk ik, maar daar had ik in de voorgaande delen ook moeite mee Daar in tegen merk ik dat ik de informatie over Lisbeth en Mikael herkenbaar opslurp.

Maar als ik bij bladzijde 102 ben kunnen de hacker termen en de termen van de inlichtingendiensten het niet winnen van het verhaal, en ik , zit ik er weer midden in. Vanaf dat punt kan ik het boek slecht weg leggen en is de schrijfstijl herkenbaar en vertrouwd, best apart als je bedenkt dat dit niet Stieg Larsson is welke het verhaal schrijft. Het valt me op maar daar kan ik me in vergissen, ik vind Millennium 4 persoonlijker, meer diepgang ingaand op de emotie en op de jeugd van Lisbeth je merkt tijdens het lezen dat Lisbeth diepgaande emoties heeft en ook waar ze vandaan komen, deze werden in de voorgaan de verhalen niet zo uitgediept. Maar ik kan me natuurlijk vergissen, maar hoeveel moeite ik in het begin had zoveel leesplezier ik later heb, en het is dan ook zeker een hele goed verhaal opvolgend op de eerdere delen.
Ondanks alle termen is de naïeve Frans, welke zich helemaal stort op de opvoeding van zijn “autistische” zoon, een geweldig personage een echte verstrooide professor welke zich vastbijt in alles waar hij in gelooft. Samen met de andere personages blijkt Wat ons niet zal doden na het eerste begin een heerlijke thriller, met veel spanning, maar ook emotie en juist die aspecten ben ik in de eerdere delen minder tegen gekomen. Na het lezen weet ik meer over cyberaanvallen, en priemgetallen en is mijn wiskundige knobbel weer gevoed. Het boek Wat ons niet zal doden is een boek anno 2015 en wellicht nog verder, de macht van de computers en dat je eigenlijk nergens meer veilig bent als mensen je willen raken. Het is naar mijn mening een open einden en ik kan me nu al verheugen op deel 5 of die er zal komen was nog een groot vraagteken geloof ik maar er zit zeker meer in. Er is namelijk nog een appeltje wat geschild moet worden.

“Ik ben er net weer aan herinnert; zei ze, dat er iets vreselijk mis is in mijn familie. Het lijkt wel of we tot alles in staat zijn. Tot de meest onbegrijpelijke wreedheden”
Moon