Gespleten, een psychologische rollercoaster waarbij uitstappen geen optie is.”

Er is er maar één de Queen of Thrillers en dat is; Karin Slaughter. Elk boek weer overtreft zij zichzelf. Naar een nieuw boek van haar wordt reikhalzend uitgekeken door de echte fans. En dan komt ze met Gespleten. Gaat zij zichzelf weer overtreffen?
“Van het ene op het andere moment voelde de lucht anders”
Andy Cooper laat New York achter zich en keert terug naar Belle Ilse, om voor haar zieke moeder te zorgen. Wanneer haar moeder uit het niets een aanslag weet te verijdelen, blijkt dat haar moeder al dertigjaar een dubbelleven leidt. Hoe goed kent Andy haar moeder eigenlijk en wie is zij zelf als ze niet eens weet wie haar moeder is?
“Ze wilde ons begraven…. Ze wisten niet dat we zaadjes waren..”
Een proloog waar je U tegen zegt, geen idee wat Slaughter hier mee wil vertellen. Het maakt je nieuwsgierig en gretig. Een begin zoals we gewend zijn van Karin Slaughter, trekkend en mysterieus, in volle vaart geschreven waardoor je gekluisterd bent aan de bladzijdes. Persoonlijk blijf ik mij verbazen over de kracht van Karin Slaughter, elk boek weer weet zij het beste bij zichzelf naar boven te halen.
Gespleten neemt je mee in een rollercoaster van vraagtekens, geen idee waar het heen gaat geen idee naar de ware toedracht en de beweegredenen van de karakters. Je komt in een leesflow, elke wending ben je verrast en de vraagtekens blijven overheersen. Subliem.
Het verhaal, opgedeeld in twee delen, het heden en de jaren 80 van de vorige eeuw weten je te boeien, heel gedegen geeft Slaughter je informatie over de ware toedracht, maar wel zo gedegen dat de puzzelstukjes heel voorzichtig in elkaar vallen. Tot vlak voor de epiloog wordt het duidelijk, maar zelfs in de epiloog heeft Slaughter je nog te in haar macht.
Gespleten is een psychologisch hoogstandje, waar je geen genoeg van zult krijgen.
Lieve Leesgroet Moon