Een aangename verrassing

“De kleinen groeien door eendracht, de grootsten gaan ten onder door tweedracht”

Het verhaal begint in 1481, met de gebeurtenissen van Tomás de Torquemada, dat ik wat moeite heb om in het boek te komen komt waarschijnlijk door mijn desinteresse in geschiedenis, is erg jammer al is dit iets persoonlijks. Dat ik al gelijk een gruwel van deze Tomás krijg is volgens mij niet ongegrond. Dit karakter wordt door Roberto enorm goed beschreven, er is duidelijk genoeg en diepgaand research gedaan naar de hele geschiedenis.

“De één vol haat, de ander kalm en lijdzaam, maar beiden zwaar geschonden door hun verleden en hun eigen vertroebelde strijd tussen geloof en geldelijk gewin”

Wanneer we naar het heden gaan en er een roofoverval wordt gepleegd op het vierde Mariabeeld, ben ik gepakt door de doortastende schrijfstijl van Maes. Lars Hölgrun wordt door Interpol als de aangewezen persoon gezien, om op onderzoek te gaan naar de daders die de Mariabeelden uit de kathedralen stelen. Lars zijn partner, Pascal Pendre, gaat mee naar Spanje om zijn vriend bij te staan. Maes heeft me gepakt wanneer je in het heden bent belandt raak je bevangen door de vlotte schrijfstijl en je raakt in een lees-flow.

Wat mij verrast is dat Lars Hölgrun een homofiele inspecteur is, dit word niet vaak gebruikt in boeken. Het staat me enorm aan moet ik zeggen. Dat het verleden een beetje taai was wordt door het heden volkomen goed gemaakt. De manier waarop het onderzoek loopt, de verschillende, vooral onverwachte wendingen die het verhaal neemt, maken dat je wilt blijven lezen, iets wat ik niet had verwacht toen ik het boek oppakte en zeker niet na de eerste hoofdstukken. Ik moet mijn mening bijstellen. Het boek blijft tot de laatste woorden spannend en met het verrassende plot is boek zeker een aanrader.

Het Gouden ideaal begint in 1481, je leest de geschiedenis van Tomas de Torquemada, waarna je naar het heden gaat. In het heden wordt het onderzoek beschreven vanuit de visie van de Zweedse Lars, de Franse Pascal en de Spaanse politie “Guardia Civil” maar ook vanuit de visie van de daders. De schrijfstijl van Roberto Maes is vlot en verrassend te noemen. De informatie over de kerk en de geschiedenis was zwaar, maar gaf het verhaal wel de juiste diepgang. De gebeurtenissen en de acties van de daders en de politie zijn uitgebreid beschreven met veel details, niets wordt geschuwd. Maes heeft een vrij buitenlandse schrijfstijl je kunt hem vergelijken met Dan Brown vanwege de historische diepgang en Harlan Coben vanwege de misdadige acties en de heerlijke details.
En wanneer je Roberto Maes moet vergelijken met Nederlandse schrijvers mag hij zich scharen onder Theo en Marianne Hoogstraaten en de historische romans van Simone vd Vlugt en dat is volgens mij geen schande.

Het Gouden ideaal is een mooie mix, een verhaal over het geloof, de Rooms-Katholieke kerk en de moderne Don Quichot. Een sprookje in de moderne tijd, waarin wraak, haat en afkeer een hoofdrol spelen. De combinatie van een stuk geschiedenis uit 1481 en het heden geeft het boek een extra dimensie waardoor je Het Gouden Ideaal uniek mag noemen

Van de Lars Hölgrun`s trilogie mogen we nog twee delen verwachten, Roberto Maes staat bij mij op de lijst, van deze serie wil ik de volgende delen ook lezen. Ik wil NAU uitgevers dan ook zeer bedanken, voor de tip. Had ik het boek anders niet opgepakt, nee, maar wat ben ik blij met deze geboden kans.
• Plot 5****
• Spanning 5****
• Schrijfstijl 4****
• Leesplezier 4***
• Originaliteit 4****
• Psychologie 4****
Roberto Maes mag van mij de dik verdiende 4 ½ ster in ontvangst nemen ik kijk uit naar het vervolg op Het Gouden Ideaal