Steengoed

‘Goede dochter’ is een losstaand verhaal, over de zusjes Quinn. Het begint gelijk heftig met de aanslag op de familie en dan begint het verhaal echt. Het is aan de ene kant een typisch Karin Slaughter verhaal, met gruwelijke details, maar door het feit dat er veel over recht gesproken wordt, deed het me ook denken aan John Grisham. En dat is voor mij echt een pluspunt, want zijn boeken vind ik ook echt fijn om te lezen.

Het verhaal van ‘Goede dochter’ is vanaf het begin meeslepend en boeiend. Er zitten verrassende elementen in en zeker het einde was echt even een flinke plottwist. Daarnaast heb ik ook echt wel op een paar momenten een traan weggepinkt. Door de heftige gebeurtenis in het begin krijg je gelijk een band met de hoofdpersonen en Karin Slaughter weet daar zelfs ook een element van verrassing in te stoppen dat je gewoon door wilt blijven lezen. De overige personages zijn goed uitgewerkt en komen compleet tot leven, net als de omgeving waar het verhaal zich afspeelt. En dat is precies waar Karin Slaughter zo goed in is.

Voor mij is het geen onwijze thriller, maar een roman met een spannend element. Dat maakt het overigens nog steeds een knaller van een boek, want de Queen of Crime levert opnieuw een verhaal af wat van begin tot eind vermaakt. Ik vind het echt knap dat ze opnieuw weer zo’n goed boek heeft afgeleverd, iets wat ik bewonderenswaardig vind. Van tevoren hoop je toch altijd weer op een steengoed verhaal, maar het is toch altijd maar afwachten. Maar Karin Slaughter heeft het gewoon weer gedaan en ik heb het boek dan ook vrij snel uitgelezen.

De Queen of Crime doet het weer hoor. Met ‘Goede dochter’ levert ze opnieuw een steengoed verhaal af, waar je gelijk vanaf het begin ingezogen wordt. Er zit spanning in en combineer dat met wat grote verrassingen en je hebt een verhaal dat je niet snel neer zult leggen.