Intrigerende literaire roman

Mathhijs Kleyn ken je misschien wel als Jackhals, waar hij voor 'De wereld draait door' werkte. Wat ik niet wist, is dat hij in 2011 al zijn eerste (deels autobiografische) roman uitbracht. 'Ik zie je' is zijn tweede boek en dit is gisteren uitgekomen. Ik mocht het al eerder lezen van Meulenhoff.

Maar wat vond ik nou van 'Ik zie je'? Ik weet het niet precies. Op momenten vond ik de liefde tussen Fender en Lisa ontroerend en overweldigend. De liefde van Fender voor complottheorieen zorgde ervoor dat ik eventjes iets op ging zoeken op internet en ik zo drie uur verder weer compleet paranoide uit de diepste gaten van het internet tevoorschijn kwam. Daarom blijft dit boek zo hangen.

Het einde vond ik heftig, maar had ik wel een beetje aan zien komen. Of ik daarom helemaal weg ben van dit boek? Nee, zeker niet. Maar slecht vond ik het ook niet. Ik heb toch momenten gehad waarop ik wilde weten wat er met Lisa en Fender aan de hand was en aan het eind wilde ik hem wel even knuffelen. Een band krijg je dus echt wel met de hoofdpersoon.

Daarom voelt het ook zo gek om hier een goede recensie over te schrijven, want het is een onbestendig gevoel dat ik heb bij 'Ik zie je'. Matthijs Kleyn is echt geen slechte schrijver, want ik vond zijn schrijfstijl heel eerlijk en soms wat rauw aanvoelen. Hij kan dingen mooi omschrijven, maar het verhaal raakte me toch niet helemaal.

'Ik zie je' van Matthijs Kleyn is een, wat mij betreft, literaire roman van een toch wel veelbelovende schrijver. Zijn schrijfstijl intrigeert maar het verhaal raakte me niet helemaal.