Spannend en verrassende ontknoping

‘Post mortem’ is het vervolg op ‘Narcotica‘ van Emelie Schepp. Waar Narcotica prima losstaand te lezen was, vond ik dat bij ‘ Post Mortem’ minder. Je hebt zeker wel wat voorkennis nodig over de personages om het gehele verhaal goed te kunnen volgen.

Het begin van ‘Post mortem’ is niet per se heel spannend, het is vooral opbouwend. Dat is even inkomen en de vaart zit er dan ook zeker niet gelijk in. Tot ongeveer de helft van het boek is het opbouwend, daarna kom je in een stroomversnelling terecht en is het verhaal onwijs spannend. Je hebt die opbouw wel nodig maar het tempo ligt vrij laag.

Doordat Emelie Schepp het verhaal afwisselend uit verschillende personages vertelt, krijg je steeds kleine stukjes informatie, waardoor je toch nieuwsgierig gemaakt wordt. Het tempo wordt daardoor in de loop van het boek zeker wel opgevoerd. Dan volgt het einde met de verrassende ontknoping en je hebt een topboek waar je zeker van zult genieten.

Voor ‘Post mortem’ van Emelie Schepp moet je zeker wel de voorgaande delen gelezen hebben, wil je het verhaal compleet snappen. De langzame opbouw wordt gevolgd door een spannende en verrassende ontknoping, waardoor het zeker een fijn boek is.