Scifi en roman in een

Ik weet niet wat ik dacht toen ik dit boek had aangevraagd, maar al gelijk toen ik begon met lezen, wist ik dat dit boek niet echt wat voor mij was. Jammer, want op zich is het zeker een origineel verhaal. Het eindigt zelfs een beetje als een spannend verhaal, maar de basis is dat het een liefdesverhaal is. Maar dan wel een met een A.I. (Artificial Intelligence) tintje. Want omdat Aiden ook een hoofdrol speelt, wordt dit verhaal een beetje vaag en fantasy-achtig.

Je leest het verhaal namelijk uit het oogpunt van Jen, Tom en Aiden. De eerste twee zijn goed te volgen en ook boeiend. Aiden is in het begin zeker ook wel interessant, maar later wordt het vooral eng en totaal niet mijn ding. In het begin is Aiden grappig en denk je dat het allemaal wel prima loopt, maar natuurlijk zit er een twist aan, waar ik niet veel over zal uitwijken, want anders verpest ik het misschien voor je.

Het eerste deel van het boek vond ik dan ook wel leuk om te lezen, ik vond het origineel, soms grappig, maar op zich prima. Maar het tweede deel vond ik wat griezeliger, het zette me aan het denken, maar vond ik eigenlijk niet zo goed in het genre passen. Als je namelijk denkt een romantisch verhaal te lezen en het aan het eind griezelig spannend wordt, dan is dat gek.

Ik kan niet precies aanwijzen waarom dit boek me niet geheel aansprak, maar misschien wat het het duistere tweede gedeelte van het veraahl, ik vond het er in ieder geval niet helemaal in passen. Alsof ik twee verschillende verhalen aan het lezen was. Jammer, want op zich vind ik de insteek zeker origineel.

‘Waarschijnlijk is het liefde’ van P.Z. Rezin is geen standaard romantisch verhaal. Er zit wat scifi in en zal je zeker aan het denken zetten. Er zit een duister randje aan en dat vond ik niet helemaal passen.