Het beste boek van Arlidge

Ik vind ‘Wie niet weg is’ misschien wel het beste boek in de serie.

Helen Grace, de heldin van de serie, zit in de gevangenis. Onschuldig. Ze moet wennen aan de keiharde omgeving, maar probeert er op haar manier het beste van te maken. Dan worden er moorden gepleegd en riskeert Helen alles om de moordenaar te vinden. Ze is immers niet voor niets politieagent in hart en nieren.

Het rauwe, realitische van de omgeving waarin dit verhaal zich afspeelt past zo goed bij het personage Helen Grace. De sfeer is zo goed neergezet en omdat je de personages bijna van haver tot gort kent, gaan ze steeds meer leven. Helen Grace voelt inmiddels als die stoere tante, hoewel ze ook zeker een klein hartje heeft. Haar passie voor haar werk als politieagent en de strijd voor het goede in de wereld is zo stoer, dat ik bewondering voor haar heb gekregen.

Daarnaast merk je in ‘Wie niet weg is’ dat M.J. Arlidge het hele verhaal van Helen Grace al vanaf het begin heeft uitgedokterd en dat vind ik nog wel het tofste. Zaken vallen nu nog meer op z’n plek en daarom vind ik dit ook zo’n onwijs goed boek.

Door de typische schrijfstijl van M.J. Arlidge en de korte hoofdstukken wat zijn stijl is, vlieg je zoals altijd door het boek heen. Je gaat er bijna te snel doorheen. Dat is jammer, want ik wil elke keer meer bij het dichtslaan van zijn boeken. Ik hoop dan ook dat M.J. Arlidge voorlopig niet stopt met schrijven over Helen Grace, want volgens mij heeft zij nog genoeg te vertellen.

Met ‘Wie niet weg is’ heeft M.J. Arlidge wat mij betreft zijn beste boek geschreven. De omgeving past perfect bij het personage Helen Grace, de spanning wordt goed opgevoerd en het verhaal zit weer zo goed in elkaar dat het jammer is als het voorbij is. Ik wil meer Helen Grace!