Surrealistische magiër.

Firma Tacker & Tape las 'Huil maar, ik wens je uitstel toe. ' van Joubert Pignon.

In Blue velvet van David Lynch vindt een doorsnee stelletje in een doorsnee suburb een afgesneden oor in het gras. Een afgesneden oor in het gras en wat al niet meer. Onder het alledaagse blijkt in Lynch-town veel broeierig, ranzig onheil schuil te gaan. Joubert Pignon blijkt al net zo'n surrealistische magier, maar met heel wat minder middelen dan Lynch destijds. En: zijn bizarre onheil is ontdaan van elk oordeel, niet goed, niet slecht en voor de goede verstaander eigenlijk heel gewoon. Vanuit Planeet Pignon vertelt hij huiveringwekkende verhalen om te lachen, maar inderdaad ook om te huilen. Beklemmen, betoveren, ontluisteren, Pignon kan het allemaal. Hij wenst zichzelf een applausloos bestaan, maar hoort allen, onze handen gaan op elkaar! Bis Bis! Nog zo'n verhaal!

Ten slotte nog dit: Het is erg leuk om de verhalen van Pignon hardop aan elkaar voor te lezen.