Absoluut geen oubollig verhaal.

Ik was gekozen als recensent via een Dizzie oproep met betrekking tot het Peyton Place Ebook.
Vandaag heb ik het ebook uitgelezen en ik was eigenlijk wel onder de indruk van dit verrassende verhaal.

Zonder enige voorkennis ben ik het verhaal ingedoken. Zelf ben ik geboren in de jaren 70. Te jong om de toen o zo populaire tv serie te zien, wel oud genoeg om van de voorgaande generatie (mijn moeder) mee te krijgen dat het toendertijd wel een hele spraakmakende en populaire tv serie was. 

Het boek blijkt uit 3 delen te bestaan. Deel 1 speelt zich af rond 1933. Deel 2 rond 1939 en deel 3 om en nabij 1944. Eén voor één worden de bewoners van het dorpje voorgesteld. Telkens krijg je een kijkje in hun leven en gaan ze een rol spelen in de verhaallijn. Het duurt wel even voordat het opgang komt. 
Er is niet echt een hoofdrol speler, alhoewel er wel twee meisjes frequenter in het boek voorkomen dan de rest. Ze starten als jonge tieners en uiteindelijk zijn het in deel 3, jong volwassene.
Het verhaal zit uiteindelijk goed in elkaar, want alhoewel de diverse karakters eerst wel wat raakvlakken hebben maar ze verder niet zo met elkaar omgaan, blijkt later dat hun levens door diverse gebeurtenissen meer met elkaar verbonden zijn dan ze zelf ook dachten. 
Het dorp en zijn bewoners blijft niets bespaard. Er passeren diverse drama's en rampen. De schrijfster is ook niet bang om zo nu en dan een karakter te laten sneuvelen. Verder worstelen ze in Peyton Place met problemen die in dat tijdsbeeld passen, zoals de beginnende tweede wereldoorlog, ongewenste zwangerschappen, en let op! ook rascisme. Als je daar niet goed tegen kan, zou ik dit boek maar overslaan. Maar het past, vrees ik, wel in die tijd. In het Amerika van toen.
Verder komen er ook troubels aan bod die nu ook in de hedendaagse maatschappij nog van toepassing zijn waardoor het absoluut geen antiek verhaal wordt.
Je moet echt even doorzetten, maar op een gegeven moment komt het verhaal dus op gang, komt er wat vaart in en leest het lekker weg.
Het boek heeft nog een opmerkelijk einde, daar valt een hoop op zijn plaats. En eigenlijk ben ik daardoor ook wel getriggerd in het volgende deel. Op de laatste pagina wordt er naar het nieuwe boek verwezen. 

Kortom een verrassend boek met een verhaal wat verloopt zonder een overdosis aan rozengeur en maneschijn. Je kan zeggen dat dit boek de tand des tijds heeft doorstaan, of zijn tijd ver vooruit was. 
Oudbollig is het in iedergeval zeker niet.