Jammer maar helaas

De titel en de korte omschrijving op de achterflap beloofden een goed en spannend boek, maar na  een dikke 224 pagina’s (de laatste paar pagina’s in dit boek zijn niet genummerd) is het toch niet helemaal geworden wat ik ervan had verwacht.

Eerlijk gezegd, wordt dat voor een zeer groot deel bepaald door de stijl waarin dit boek is geschreven.  Als een echt dagboek. Waarin dag na dag wordt beschreven wat er is gebeurd. En deze stijl van schrijven is zeker niet aan mij besteed.

Hoewel je aan de titel zou kunnen denken aan een boek dat zich afspeelt in de oorlog heeft het daar eigenlijk niets mee te maken. Het verhaal gaat over een jongen die door een onbekende wordt overvallen en opgesloten in, waarschijnlijk, een ondergrondse bunker.

Hij komt daar uiteindelijk te zitten met een vijftal andere, voor hem en elkaar onbekende personen,

Maar de manier van schrijven levert (voor mij) uiteindelijk niet de spanning die bij een dergelijk scenario verwacht kan worden.
157

Op een redelijk droge wijze, wordt beschreven hoe de groep wordt gevormd, hoe ontsnappen onmogelijk is, hoe de sfeer daar diep onder de grond steeds grimmiger wordt en hoe een en ander uiteindelijk uitmond in een catastrofe.

Ik miste toch vooral diepgang en emotie van de diverse karakters. Opgesloten zijn en volkomen machteloos met de situatie, moet veel meer een aanslag betekenen op ieders persoon dan dat er in het boek wordt beschreven.

Ook het profiel van de dader blijft erg onduidelijk. Wie is het, wat is zijn onderliggende reden en hoe heeft hij zijn personen gekozen. Wat doet hij met de info en de beelden die hij van beneden krijgt en wat is de kick die het hem brengt. En uiteindelijk wat is er met de dader gebeurd?

Allemaal open vragen waar je aan het einde mee blijft zitten.

 

Dus samenvattend, intrigerend genoeg om het boek niet al na de eerste hoofdstukken opzij te gooien, maar ook zeker geen boek dat ik nog eens voor een tweede keer zal oppakken om te lezen!