Lezersrecensie
Stel dat... vlotte en minder vlotte verhaallijnen
Dit boek heb ik gelezen voor de Hebban boekenclub. Het boek sprak me niet direct helemaal aan, maar door boeken te lezen voor boekenclubs lees ik ook buiten mijn vaste genres. 'Alleen met de goden' is een boek wat ik anders niet gelezen zou hebben, maar absoluut niet had willen missen. Ik hoopte op weer zo'n stiekeme parel.
De geheime vrouw sprak me aan door het Romanov gedeelte. De cover en het chicklitgehalte spraken me minder aan. Ik vond 'Het meisje met de parel' als verzonnen verhaal bij een schilder en zijn schilderij ook heel mooi en geloofwaardig, dus er was best een kans dat dit boek mee zou vallen. 'De geheime vrouw' is een verzonnen verhaal over de familie Romanov, een what if verhaal.
Het boek bestaat uit twee verhaallijnen: die van Kitty in het nu en die van haar overgrootvader (Dimitri) vanaf ongeveer 1912.
Het verhaal van Kitty vind ik leuk. Het is vlotter geschreven. Kitty moet omgaan met een ontdekking die haar leven op zijn kop zet. Ik begrijp haar range van emoties en keuzes. Ze ziet haar eigen fouten in en accepteert zichzelf zoals ze is. In haar helingsproces heeft ze het nodig om met haar handen bezig te zijn. Ze dompelt zich niet onder in verdriet, maar gaat aan de slag. De speurtocht naar haar familiegeheimen vind ik leuk. Leuk personage.
De verhaallijn van Dimitri vind ik minder vlot geschreven. Het kabbelt wat voort en er wordt weinig emotie beschreven, vooral veel gebeurtenissen. Hij laat het zich allemaal een beetje aanleunen en het zijn andere personages die beslissingen voor hem maken. Ik had soms echt de neiging om wat door te spoelen in zijn delen van het verhaal.
Als de eindjes eenmaal aan elkaar geknoopt worden, zitten er voor mij toch wat gaten in de verhaallijn van Dimitri. Ik snap de motivaties van zijn omgeving niet. Juist omdat er zoveel tekst wordt gebruikt, voelt dit niet als een goede afsluiter. Ik had er graag nog een verhaallijn van bijvoorbeeld een oma van Kitty bij gehad. Dan zou het verhaal completer zijn wat mij betreft.
De geheime vrouw sprak me aan door het Romanov gedeelte. De cover en het chicklitgehalte spraken me minder aan. Ik vond 'Het meisje met de parel' als verzonnen verhaal bij een schilder en zijn schilderij ook heel mooi en geloofwaardig, dus er was best een kans dat dit boek mee zou vallen. 'De geheime vrouw' is een verzonnen verhaal over de familie Romanov, een what if verhaal.
Het boek bestaat uit twee verhaallijnen: die van Kitty in het nu en die van haar overgrootvader (Dimitri) vanaf ongeveer 1912.
Het verhaal van Kitty vind ik leuk. Het is vlotter geschreven. Kitty moet omgaan met een ontdekking die haar leven op zijn kop zet. Ik begrijp haar range van emoties en keuzes. Ze ziet haar eigen fouten in en accepteert zichzelf zoals ze is. In haar helingsproces heeft ze het nodig om met haar handen bezig te zijn. Ze dompelt zich niet onder in verdriet, maar gaat aan de slag. De speurtocht naar haar familiegeheimen vind ik leuk. Leuk personage.
De verhaallijn van Dimitri vind ik minder vlot geschreven. Het kabbelt wat voort en er wordt weinig emotie beschreven, vooral veel gebeurtenissen. Hij laat het zich allemaal een beetje aanleunen en het zijn andere personages die beslissingen voor hem maken. Ik had soms echt de neiging om wat door te spoelen in zijn delen van het verhaal.
Als de eindjes eenmaal aan elkaar geknoopt worden, zitten er voor mij toch wat gaten in de verhaallijn van Dimitri. Ik snap de motivaties van zijn omgeving niet. Juist omdat er zoveel tekst wordt gebruikt, voelt dit niet als een goede afsluiter. Ik had er graag nog een verhaallijn van bijvoorbeeld een oma van Kitty bij gehad. Dan zou het verhaal completer zijn wat mij betreft.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van MwEva
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
