What a difference a week makes

Dit boek las ik voor de leesclub van Hebban met een gekregen exemplaar van Hebban.

De cover van het boek vind ik prachtig. Een warme zomerdag met een soort bungalowpark op de achtergrond. Toch weet je op basis van de cover ook dat dit geen gezellig niemendalletje gaat worden.

Sinds acht jaar bestaat het dorpje (ongeveer 48 inwoners, dus is het een stad te noemen?) Caesura (rijmt op tempura). Het dorpje wordt door de inwoners 'The Blinds' genoemd. De inwoners hebben allemaal een verleden waarin er iets gebeurd is waardoor ze niet meer vrij rond kunnen lopen. Of ze zitten in getuigenbescherming of het zijn misdadigers.

Bij iedereen zijn alle herinneringen aan de reden waarom ze in The Blinds zitten verwijderd. Bij de bewoners van het eerste uur zijn er soms wat meer herinneringen verwijderd, bij de nieuwere bewoners is de procedure al zo verbeterd dat alleen de belastende herinneringen zijn verwijderd.
Iedereen weet dat er herinneringen missen, maar niemand weet wat er mist. Elke inwoner hoopt er te zitten in getuigenbescherming en niet als ex-crimineel.

Er is geen contact met de buitenwereld en iedereen heeft bij aankomst een voornaam en een achternaam gekozen van twee lijsten met namen. Niets is te herleiden naar hun oude leven. Het dorpje heeft een sheriff en twee hulpsheriffs. Die hebben ook nieuwe namen gekozen, maar zij zijn er als ingehuurd personeel. Alleen de sheriff heeft toegang tot een fax.

Niemand is verplicht om te blijven in The Blinds, maar zodra je vertrekt is er geen weg meer terug en met de paar mensen die vertrokken zijn, is het niet goed afgelopen.

Het boek heeft een tijdspanne van een week: maandag tot en met vrijdag. Wat kan er nou voor spannends gebeuren in een week? Het gaat allemaal zijn gangetje tot er een inwoner doodgeschoten wordt. Langzaam kom je meer te weten over de bewoners, het verleden en hoe het verder gaat.

Ik weet niet precies wat mijn verwachtingen van het boek waren. Gewoon een lekker boek om te lezen. Het sprak me aan omdat het toch wel een nieuw idee was zo'n alternatief getuigenbeschermingsprogramma.Zou het toch minder leuk zijn dan verwacht, dan zou ik me er doorheen kunnen slepen met de hulp van de leesclub.
Tijdens het lezen moest ik regelmatig denken aan het eerste seizoen van de Netflix serie Fargo en aan de seizoenen van Orphan Black. Later ook een beetje aan de films Who Framed Roger Rabbit en The Shape of Water.
Het boek verandert van een whodunnit in een whydunnit en het is geen moordend spannend verhaal waarbij je eigenlijk gewoon alleen wil weten wie het nou gedaan heeft. Vaak zijn dat namelijk helemaal geen fijne personages of verhalen om te lezen. Dit wel. Bijna alle mensen in dit boek vond ik leuk, begrijpelijk of zelfs aandoenlijk. Het is absoluut een spannend verhaal en ik kon toch niet stoppen met lezen. Elke keer zou ik echt nog maar één hoofdstuk lezen en voor ik het wist was het boek uit.
Het boek was voor mij tijdens het lezen de vijf sterren echt waard. Het is weer een iets mindere vijf sterren dan The Marsh King's Daughter van Karen Dionne, dat is een nóg grotere aanrader, maar ik heb absoluut van dit boek genoten. Ik wil meer lezen van deze auteur. En misschien dat ik dit boek over een tijdje ook wil herlezen.