Dit boek zou in Amerika dé ontdekking van het jaar zijn. Dit is een gevaarlijke bewering, omdat daarmee de lat gelijk heel erg hoog gelegd wordt. Toch trok mij dit over de streep om dit boek van deze auteur te lezen, tevens mijn kennismaking met haar. Helaas is deze verwachting zo goed als niet uitgekomen. De schrijfstijl is storend voor dit soort thrillers. Ik hou van vlotte verhalen en duidelijke zinnen.

Het was erg moeilijk in het boek komen door ellenlange zinnen. Ik had gehoopt dat dit beter zou worden, maar helaas. Jamie Mason heeft voor een langdradige schrijfstijl gekozen. Het voelde als een wedstrijdje schoonschrijven, maar daar ben ik als lezer niet continue in geïnteresseerd. Ik wil vlot lezende en duidelijke verhalen.
De plotopbouw op zich is duidelijk, maar het duurt zo lang allemaal. Ik heb regelmatig het boek weggelegd, omdat het verhaal en de opbouw daarvan niet kon boeien. De ontknoping vond ik het enige pluspunt aan het boek. Dit was spannender en vlotter dan de rest van het verhaal.

Dit boek behoort voor mij tot de top 2 van meest tegengevallen boeken dit jaar (op nr 2 ;)). Eigenlijk dus het tegenovergestelde van wat er beweerd wordt. Iedere auteur verdient respect voor het schrijven van een boek, omdat er heel wat tijd in gaat zitten. Maar dit verhaal is gewoon míjn smaak niet geweest.

‘Drie graven vol’ zal ik niet snel aanraden om te lezen.