Is vluchten wel de juiste keuze?

Op een juli dag verlaat Emily Coleman haar huis in Manchester. Ze laat haar gezin in de steek en vertrekt naar Londen waar ze in de anonimiteit kan vluchten. Ze wil zo niet verder leven en ze wil vooral niet gevonden worden.

“Ik heb de juiste beslissing genomen”

Hier in Londen wil ze een nieuw leven opbouwen en ze verandert ook direct haar naam in Cat Brown. Aangekomen in de hoofdstad vindt ze direct een woonst. Het is weliswaar een huis dat ze moet delen met anderen maar dat maakt haar niets uit. Zo leert ze Angel kennen die zich direct als een moederkloek over haar ontfermt. Angel voelt aan dat Cat iets te verbergen heeft maar vraagt er niet achter. Ook zij woont hier met de bedoeling dat niemand haar vindt.

Al gauw kunnen de twee meiden het goed met elkaar vinden. Cat heeft het gevoel dat ze elkaar al jaren kennen en dat ze precies op het juiste moment elkaar zijn tegengekomen. Ze hebben een link van verdriet en beiden beseffen ook dat ze hun verhaal niet kunnen vertellen.

Binnen 36 uur heeft ze een nieuw huis, een nieuwe naam. Ze maakt ook nog andere dingen in orde zodat ze met haar nieuwe leven kan beginnen. Voor het eerst in maanden heeft ze weer het gevoel dat ze leeft. Ze begint zelfs te denken dat ze hier gelukkig kan worden. Weg van haar gezin, haar ouders en haar tweelingzus Caroline.

“Hier zit ik, hier en onvindbaar”

Ze vindt al gauw een job bij een reclamebureau en door de maanden heen beklimt ze de carrièreladder. Angel en zij wonen niet langer meer in het huis maar hebben nu een appartement gevonden dat ze samen delen. Ze zijn beiden gelukkig op hun eigen manier.

Haar nieuwe ‘ik’ is meer glanzend en sprankelend en vooral fake! Toch kan ze het verleden niet loslaten. De herinneringen komen te pas en te onpas naar boven. Aan al de mensen die ze heeft achtergelaten. En dan op een dag is ze gedwongen om haar verleden onder ogen te zien…

En dan is er de hamvraag: waarom is ze gevlucht en wat heeft er zich voorgedaan dat ze het hazenpad heeft gekozen??

Conclusie
Het boek bestaat uit vier delen. In deel 1 wordt haar aankomst in Londen beschreven en hoe ze zich stilletjes aan settelde. Deel 2 is negen maanden later en een gebeurtenis die ertoe leidt dat ze met beide voetjes terug in de werkelijkheid moet komen. Deel 3 is hoe ze haar verleden moet onder ogen komen en ten slotte deel 4 een paar jaartjes verder.

Ik zat direct in de flow van het verhaal. Je nieuwsgierigheid wordt direct aangewakkerd en doorheen het verhaal blijft dat zo tot op het allerlaatste.

De hoofdstukken worden afgewisseld tussen heden en verleden. Alle personages komen aan bod en zo leer je stilletjes aan wat er kan gebeurd zijn. Deze flashbacks zijn niet in chronologische volgorde en worden uit het perspectief van een personage bekeken. Ik vond dit niet storend, integendeel, zo leer je de belevingswereld van ieder van hen kennen. Dat maakt het des te mysterieuzer.

Het viel me wel op dat naarmate het boek verder ging er kortere hoofdstukken aan te pas kwamen die soms met een cliffhanger werden afgesloten. Dit geeft de lezer nog meer de intentie om verder te lezen en je nieuwsgierigheid wordt nog meer op de proef gesteld. Het ‘hoe’ en het ‘waarom’ houdt je constant bezig.
De auteur zet doorheen het verhaal je ook op het verkeerde been en de plot was dan ook heel verrassend te noemen. Ook al had ik een idee dat het ‘waarom’ ergens ongeveer zo zou lopen, was ik toch verbijsterd dat het zo gegaan is.

Een zin die me ook bijgebleven is in dit boek: “De kamer was echter licht en Caroline voelde zich gelukkig, euforisch wanneer ze naar buiten, naar het Maagd Maria-blauw van de lucht keek”. Dit vond ik echt een opvallende zin.

Op de cover van het boek staat ‘literaire thriller’ maar daar ben ik het eerlijk gezegd niet zo met eens. Het boek is wel spannend maar op het einde is het hartverscheurend. Al die emoties die er dan aan te pas komen zou ik eerder als roman ervaren dan als thriller. Ik heb al romans gelezen die ongeveer hetzelfde genre hadden en dat had ik nu ook met dit boek.

De titel ‘Een stap te ver’ kun je op verschillende manieren interpreteren. Ik kan hier niet verder op ingaan omwille van het spoilergevaar maar de titel is in ieder geval goed gekozen en past bij dit verhaal.
Het verhaal is zeer intrigerend en het kruipt onder je huid tijdens het lezen. Het leest als een sneltrein want opzij leggen is geen optie. Zelfs na het lezen moet je het laten bezinken. Het einde is heftig en hartverscheurend! Ik was er echt van onder de indruk.

De lezer blijft raden naar Cats beweegredenen. En is vluchten altijd wel het juiste om te doen?
Dit boek krijgt 4 sterren

Met dank aan A.W. Bruna uitgeverij en Hebban om mee te mogen doen met dit #hebbanbuzz boek