Een debuut vol dreigende spanning.

Dankzij de Crimezone Leesclub kon ik dit boek lezen voor het in de winkels lag.
De cover van het boek sprak me onmiddellijk aan. De voornamelijk zwarte voorkant met de witte titel erin waarbij de letter o vallende vogels toont, alsook de vergelijkingen met Stephen King op de achterflap deden mijn verwachtingen heel erg stijgen. Na het lezen van het boek kan ik zeggen dat de schrijver voor mij dat niveau (nog) niet haalt. Toch heeft het boek iets unieks. Er is niet veel echte actie, maar toch wordt de dreigende spanning zo opgebouwd dat je als lezer wilt weten hoe het eindigt. En daardoor leest het boek als een trein.

Voor mij heeft het boek 2 verhaallijnen. De ene loopt van het begin van de gebeurtenis tot de geboorte van de kinderen en de andere gebeurt 4 jaar later als ze hun tocht ondernemen.
Als lezer ben je heel nieuwsgierig hoe iedereen in het huis aan zijn einde komt. Ik wou die ontknoping echt graag weten. De 2e verhaallijn met de tocht duurde voor mij iets te lang. Ik wou ook heel graag weten of het verhaal goed afloopt, maar op sommige momenten was de riviertocht te langdradig.
De schrijver heeft heel goed naar de ontknopingen toe gewerkt wat de spanning en vaart in het verhaal hield. Op het einde was ik toch nog teleurgesteld omdat er op de belangrijkste vraag geen antwoord werd gegeven: wie of wat zijn de wezens???

Ik hoopte op een echt horrorverhaal dat me op het puntje van mijn stoel deed belanden. Dat was het niet, maar toch kon ik het boek moeilijk neerleggen.
Ik zou het boek dan ook aanraden aan mensen die graag dergelijke boeken lezen : Een horrorverhaal dat toch geen slasherinhoud heeft, maar het meer moet hebben van dreiging en de afwezigheid van hoop.