Afstandelijke sprookjesachtige realiteit

De achterflap van het boek maakte me nieuwsgierig naar dit hedendaags verhaal. Anna leert haar klasgenoot Abel beter kennen en ontdekt dat hij een zelfverzonnen sprookje aan zijn kleine zusje Misha vertelt. Maar dit sprookje wordt grimmiger naarmate het einde nadert. Ondertussen vallen er ook doden in het echte leven. Wat is echt en wat niet? Hoe zal het eindigen?

Helaas voldeed het boek niet volledig aan mijn verwachtingen.
Dit komt voornamelijk door de afstandelijke schrijfstijl. De schrijfster hanteert een meer literaire stijl met veel beschrijvingen. Hierdoor werd de actie in het verhaal soms onderbroken.
Ook de personages zijn heel afstandelijk beschreven. Ik voelde geen klik met de hoofdpersonages. Het verhaal beslaat 1 maand, maar in die tijd verandert Anna zoveel dat het onrealistisch is. Abel is iemand die iedereen op afstand houdt, dus de afstandelijke schrijfstijl past wel bij zijn karakter.
Mijn favoriete personage is het kleine zusje Misha. Dit personage is echt heel goed beschreven en is ook heel ontwapenend. Ze is een kind dat zich volledig openstelt voor iedereen: het tegenovergestelde van Anna en Abel. Iedereen is een vriend die ze nog niet kent.

De titel is heel goed gekozen. Abel is de sprookjesverteller die het echte leven in een sprookje verhult voor zijn kleine zusje. Daarnaast heeft hij er ook behoefte aan om in het sprookje te geloven, want sprookjes eindigen meestal goed met een lang en gelukkig leven. Ik denk dat Abel daar met gans zijn hart om wenst, vooral voor Misha.

Het sprookje is een sprookjesachtige omschrijving van de realiteit. Op die manier lees je hetzelfde op 2 totaal verschillende manieren die bijna niet met elkaar te vergelijken zijn. Ik betrapte me erop om de personages in het echte leven van Abel en Anna terug te vinden. Deze stukken zorgen enerzijds voor een onderbreking van het verhaal, maar dragen er op een ander niveau ook aan toe. Het sprookje liet ons alles op een andere manier zien.

Het verhaal komt traag op gang, maar naarmate er meer doden vallen, wil je weten wie de moordenaar is. Af en toe is er een stukje verhaal uit het perspectief van een achtervolger. Deze momenten dragen ook bij aan de spanning van het verhaal.
In het sprookje wordt er af en toe hints gegeven naar de realiteit. Het verwerken van een sprookje in het verhaal is een goede vondst van de schrijfster. Het voegt iets speciaals toe aan het verhaal.

Dit boek bevat dus heel wat pluspunten: een opbouwende spanning en het sprookje als speciaal element. Zonder de afstandelijke schrijfstijl had dit verhaal voor mij een topper kunnen zijn.