Ik heet Lucy Barton

Lucy Barton kijkt terug op haar leven en met name naar het moment dat haar moeder aan haar ziekbed zit. Lucy heeft haar moeder in geen jaren meer gezien. Als het verhaal zich verder ontwikkelt, wordt duidelijk waarom. De relatie met haar moeder is in eerste instantie niet echt warm te noemen. Niet alleen haar relatie met haar moeder is complex, ook haar relatie met de rest van haar familie is moeilijk. Lucy is opgegroeid in armoede. Zij heeft echter geluk dat zij mag studeren in Chicago. En zo begint langzaam de verwijdering met haar familie. De breuk, verwijdering is compleet als zij haar ouders laat kennismaken met William van Duitse komaf. Dat valt bij haar vader verkeerd.
Is het verhaal wel een verhaal van een dochter die een complexe verhouding heeft met haar moeder?Is het niet ook een verhaal wat laat zien wat opvoeding en in welk sociaal milieu je opgroeit, bepalen hoe je in het leven staat? Ondanks alles heeft Lucy zich weten te ontwikkelen. Zoals haar moeder mooi verwoord: "Nou, kijk maar naar je eigen leven. Jij zette gewoon door en je bent er gekomen" (blz.63)
Een mooi geschreven roman. Over hoe het is om "erachter te komen hoe de wereld in elkaar zit en hoe ze zich erin moeten gedragen" (blz. 16) Een verhaal waar ik van heb genoten.