Lezersrecensie
In het restaurant
In het restaurant vertelt in vier gangen (vier hoofdstukken) de geschiedenis van restaurants en andere eetgelegenheden. Het verhaalt over de ontwikkeling van de (hogere) kookkunst. Wat voor rol het eten in restaurants heeft in de samenleving.
Opvallend is de wijze waarop het verhaal is verteld: in korte afwisselende stukken, anekdotes. Niet alleen het verhaal over toprestaurants maar ook over de bediening en de rol van culinaire recensenten. Het is kortom wat ook op het boek staat: Een cultuurgeschiedenis in vier gangen.
Er zaten wat verassingen tussen zoals het verhaal van een goed lopend restaurant in de DDR en de interessante studies van Frances Donovan die undercover ging werken als serveerster. Sommige verhalen over de hygiëne zijn herkenbaar zeker, als je een paar afleveringen hebt gezien van de Smaakpolitie van Rob Geus. In het restaurant is ook een leuke aanvulling op het dikke boek Nederland Dineert. Er was in 2015/2016 een tentoonstelling aan gewijd in het Gemeentemuseum. (http://www.waandersdekunst.nl/nederland-dineert-vier-eeuwen-tafelcultuur.html)
Christoph Ribbat heeft een prettige en makkelijke manier van schrijven. Zijn schrijfstijl is toegankelijk. Toch wist In het restaurant mij niet zo te boeien dat ik wilde doorlezen. Ik miste door de verschillende anekdotes een samenhang. Die samenhang kwam terug tijdens de laatste gang (hoofdstuk). Hoofdstuk 4 leest als een samenvatting: “De eerste drie hoofdstukken van dit boek gaan over de in dit laboratorium gevormde herinneringen, ideeën en verhalen” (zie bij digitaal blz. 193).
Hier geen afwisselende anekdotes. In het laatste hoofdstuk krijgt de lezer een handvat aangereikt van de schrijver om te begrijpen waarom de schrijver heeft gekozen het verhaal op deze manier te vertellen.
Helaas kon het boek mij ondanks alles niet helemaal bekoren. Ik ben meer een liefhebber van verhalende journalistiek.
Opvallend is de wijze waarop het verhaal is verteld: in korte afwisselende stukken, anekdotes. Niet alleen het verhaal over toprestaurants maar ook over de bediening en de rol van culinaire recensenten. Het is kortom wat ook op het boek staat: Een cultuurgeschiedenis in vier gangen.
Er zaten wat verassingen tussen zoals het verhaal van een goed lopend restaurant in de DDR en de interessante studies van Frances Donovan die undercover ging werken als serveerster. Sommige verhalen over de hygiëne zijn herkenbaar zeker, als je een paar afleveringen hebt gezien van de Smaakpolitie van Rob Geus. In het restaurant is ook een leuke aanvulling op het dikke boek Nederland Dineert. Er was in 2015/2016 een tentoonstelling aan gewijd in het Gemeentemuseum. (http://www.waandersdekunst.nl/nederland-dineert-vier-eeuwen-tafelcultuur.html)
Christoph Ribbat heeft een prettige en makkelijke manier van schrijven. Zijn schrijfstijl is toegankelijk. Toch wist In het restaurant mij niet zo te boeien dat ik wilde doorlezen. Ik miste door de verschillende anekdotes een samenhang. Die samenhang kwam terug tijdens de laatste gang (hoofdstuk). Hoofdstuk 4 leest als een samenvatting: “De eerste drie hoofdstukken van dit boek gaan over de in dit laboratorium gevormde herinneringen, ideeën en verhalen” (zie bij digitaal blz. 193).
Hier geen afwisselende anekdotes. In het laatste hoofdstuk krijgt de lezer een handvat aangereikt van de schrijver om te begrijpen waarom de schrijver heeft gekozen het verhaal op deze manier te vertellen.
Helaas kon het boek mij ondanks alles niet helemaal bekoren. Ik ben meer een liefhebber van verhalende journalistiek.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Natalie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
