Prachtig verhaal over samoerai

De jonge, Engelse auteur David Kirk woont in Japan, alwaar hij Engelse les geeft aan schoolkinderen. Daarnaast doet hij onderzoek naar de samoerai Musashi Miyamoto en schrijft hij boeken over deze legendarische samoerai. Bij uitgeverij Karakter verscheen De erecode van de samoerai, het eerste deel uit de serie over Musashi Miyamoto.

Acht jaar geleden vertrok samoerai Munisai Shinmen plotseling, na de dood van zijn vrouw. Zijn toen 5-jarige zoontje Bennosuke bleef achter bij zijn broer, de monnik Dorinbo, die zich over de jongen ontfermde. Bennosuke werd grotendeels als monnik opgevoed, al leerde hij ook verschillende vechtkunsten van de samoerai Tasumi in de dojo. Hij groeide op in relatieve eenzaamheid, en heeft enkel contact met Dorinbo en Tasumi. De dorpelingen mijden hem. Bennosuke denkt dat het vanwege de uitslag op zijn huid is. Dan keert op een dag zijn vader terug en hoort Bennosuke de gruwelijke waarheid over zijn ouders. Zijn vader en zijn oom kunnen het niet eens worden over zijn toekomst: monnik of samoerai. Na een succesvol gevecht tegen een samoerai van naam lijkt Bennosuke’s  lot bezegeld.
Het verhaal is gebaseerd op het leven van Musashi Myamoto. Deze legendarische samoerai schreef in 1645 het boek Go Rin No Sho (Het boek van de Vijf Ringen) dat handelt over vechtkunst en strategie.
Het is duidelijk te merken dat David Kirk zich verdiept heeft in de Japanse cultuur rond 1600, onder andere wat betreft normen, waarden en omgangsvormen. Er zijn namelijk veel verschillen op dat gebied in vergelijking tot de moderne West-Europese cultuur. De belangrijkste hebben te maken met eer en standsverschillen.

David Kirk heeft een knap staaltje kunst laten zien met De erecode van de Samoerai. Het boek is in alle opzichten Japans, zowel het verhaal als de personages, de achtergrond, maar bovenal de cultuur en de manier van doen en denken. De lezer krijgt ongemerkt tijdens het lezen een zeer interessante geschiedenisles van David Kirk over een onderwerp en een periode die hier nauwelijks bekend zijn. Het verhaal krijgt hierdoor de benodigde diepgang.

In die tijd hoorde de dood erbij voor de samoerai, een ridder van goede komaf. Het enige dat telde was de manier waarop: heldhaftig in de strijd, eervol bij een rituele zelfmoord, laf na een verloren gevecht of boers na een marteling. Er werd niet gekeken op een mensenleven meer of minder. Het zal duidelijk zijn dat in De erecode van de Samoerai  veel bloed wordt vergoten. David Kirk beschrijft de moorden zakelijk en zonder sensatiezucht.
En maken de vele moorden van De erecode van de Samoerai  een historische thriller? Het antwoord op deze vraag is nee. De erecode van de Samoerai  is een goede, gedegen, boeiende historische roman die vijf sterren verdient.
Het is echter beslist geen thriller. Er is namelijk geen plot zoals je die verwacht in een thriller. De moorden zijn niet de hoofdzaak in het boek, maar collateral damage  en is onderdeel van het samoerai. ‘Waar gehakt worden, vallen spaanders’.
De essentie van het boek is de jongen die langzaam groeit naar zijn ware levensbestemming: een samoerai zijn met alles wat daarbij komt. Geen onderwerp voor een thriller, wel voor een literaire of historische roman.

Hopelijk verschijnt snel het tweede deel over het leven van Bennosuke/Musashi Miyamoto en draagt dit wel het etiket dat het verdient: literaire historische roman.