Patricia Snel laat een huiveringwekkend beeld zien

Patricia Snel vertelde tijdens de presentatie van De expat, haar derde thriller, dat haar verblijf in Singapore als expat haar inspireerde tot het schrijven ervan. En dan vooral haar overbuurman. Het zal de lezer dan niet verbazen dat dit verhaal zich geheel afspeelt in de wereld van de expats in Singapore en daar een realistisch beeld van schetst.

Marketingmanager Julia en haar man Paul, een financieel expert, hebben een koud Amsterdam verruild voor het zonnige en opgeruimde Singapore omdat Paul daar goede kansen voor zijn carrière zag. Na twee maanden is het Julia nog niet gelukt om een baan te vinden, terwijl Paul 24/7 bezig is met zijn werk. Hij heeft geen tijd meer voor andere zaken, of aandacht voor Julia. Zij krijgt zo langzamerhand genoeg van het typische leven van een expatvrouw: hangen bij het zwembad, winkelen en champagne drinken met andere expatvrouwen. En de inwonende ‘maid’ die alles doet in het huishouden had voor haar ook niet gehoeven.

Op een dag ontdekt Julia, met de verrekijker van Paul, in het flatgebouw aan de overkant een man die haar begluurt. Er ontstaat een flirterig spel tussen Julia en de overbuurman. Voordat Julia het in de gaten heeft, loopt het spel gigantisch uit de hand en zijn de gevolgen niet te overzien.

Ongeveer tegelijkertijd vindt Julia, tijdens het snuffelen in de spullen van haar meid, een foto van een andere 'maid' die gruwelijk is mishandeld. Geschrokken van de foto, besluit Julia op onderzoek uit te gaan en komt ze achter de schokkende waarheid over de mensenhandel en de kinderprostitutie in Azië. Een waarheid die haar leven en dat van vele anderen in gevaar brengt.

De expat begint bijna als een chicklit, met een vrouw niet genoeg aandacht krijgt van haar man. Ze twijfelt of hij echt veel aan het werk is, of dat hij vreemdgaat. Uit een soort balorigheid begint ze te flirten met een andere man. De lezer wordt hierdoor flink op het verkeerde been gezet, want ongeveer halverwege verandert de toon van het boek drastisch. De expat verandert in een spannende thriller waarin wordt verteld over uitbuiting, mensenhandel en (kinder)prostitutie. Patricia Snel heeft zich duidelijk goed in de materie verdiept en laat een huiveringwekkend beeld zien.

De schrijfstijl van Patricia Snel is vlot en luchtig, zoals gebruikelijk in chicklits. Vooral in de eerste helft van het boek strooit ze rijkelijk met namen van merken, champagne en andere luxezaken. Het vergroot het contrast tussen het luxeleven van de expats en het armoedige leven van de uitgebuite gastarbeiders en prostituees.

Op het eerste gezicht lijkt Julia een typische expatvrouw die net als de andere in het begin moeite heeft om haar draai te vinden. Bij nader inzien zit ze toch anders in elkaar. Ze wil net als in Nederland graag aan het werk op haar niveau. Bij gebrek hieraan zoekt ze op een andere manier spanning en uitdaging. In eerste instantie door te flirten en later door haar onderzoek. Gaandeweg verandert ze in een sociaal bewogen vrouw, zodra ze doorheeft wat er speelt achter de mooie, opgeruimde façades van Singapore. Het maakt haar tot een echt mens.

Helaas zijn niet alle personages zo goed gelukt als Julia. Haar vriendinnen blijven wat vlak en oppervlakkig. En haar moeder ontstijgt niet het clichébeeld van de typisch Nederlandse, zeurende en klagende moeder. Met de vader van Julia is iets geheimzinnigs gebeurd. Het komt een paar keer terug in het verhaal, maar blijft hangen in vaagheden. Het had beter geweest als dit wat duidelijker was uitgewerkt, of gewoon was weggelaten, want voor het verhaal heeft het geen functie.

De spanning is in het eerste deel enkel aanwezig in de vorm van een kil briesje. Het wordt veroorzaakt doordat de belevenissen van Julia worden afgewisseld met die van een man die zich bezighoudt met een kwalijke handel, waar hij uiterst grof over spreekt. Later, als bekend is wie deze man is, blijft het verhaal uitermate spannend voor de lezer, die wil weten of de man ermee wegkomt, of niet.

De expat is een thriller die zowel de zonnige kant van Singapore laat zien, als de aandacht vestigt op de schaduwzijden. Dat is goed, want zo krijgt het verhaal de nodige diepgang en wordt het de moeite van het lezen meer dan waard.