Vooral voor echte zwijmelaars

De flaptekst schiep een verwachting van spanning en mysterie. Welk geheim schuilt er achter het boekje? Hoe gaat Claire om met het feit dat ze constant in de gaten wordt gehouden?
Het duurt niet lang voordat de hoofdpersoon omver wordt gelopen en het pakje in handen krijgt. Nu gaat het beginnen, dacht ik. Tot die tijd werd het leven van Claire geïntroduceerd. Leads beschrijft gedetailleerd hoe Claire aan de slag gaat in Maison Hanon. Ze slaagt erin om de omgeving dusdanig te beschrijven dat je echt een glimp van het negentiende-eeuwse Frankrijk opvangt.
Na de vervelende ontmoeting met de man, verandert er echter weinig. Claires bezigheden als ontwerpster en naaister blijven op de voorgrond. Er wordt veel aandacht besteed aan de verschillende jurken en de klanten die langskomen. Al die Franse namen zijn soms lastig uit elkaar te houden, ook omdat het niet altijd even gemakkelijk is om te bepalen welke namen nog terug gaan komen en welke niet.

Het hoofdpersonage was innemend en charmant. Altijd vriendelijk, een personage dat je in je hart sluit. Toch hebben de meeste andere vrouwen eenzelfde soort karakter en dat had wellicht iets uitgediept kunnen worden. De karakters misten een eigen stem in de veelvuldig voorkomende dialogen.
Het taalgebruik was door het hele boek heen wat simpel. Wellicht dat Leads in haar volgende werk de uitdaging aan kan gaan om iets meer te experimenteren met beeldspraak, zodat de verbeelding iets meer wordt geprikkeld.

Heel af en toe was het wat moeilijk om Claire te begrijpen, met name waarom ze het pakje zo graag wil houden terwijl ze eigenlijk doodsbang is. Tijdens de rest van het verhaal komt Claire echter over als een geloofwaardig personage dat echt in de negentiende eeuw had kunnen leven. Met dit in het achterhoofd, is het laatste hoofdstuk een extra leuke toevoeging.
Het verhaal bouwt zich traag op en er zijn niet echt verrassende wendingen. Of dat erg is? Ja, voor mij als fantasy- en thrillerfanaat was dat een gemis. Dat is echter niet de doelgroep waarvoor Leads het boek heeft geschreven. Ze wilde een feelgood roman neerzetten en dat is gelukt. Claires verliefde gevoelens waren dusdanig goed geschreven dat je erdoor moest glimlachen. Hoewel ik had gehoopt dat de weg naar romantiek iets meer obstakels had gekend, kan ik me voorstellen dat de echte zwijmelaars hiervan zullen smullen. Bovendien toont Leads dat er niet altijd bergen verzet hoeven te worden om de liefde te vinden, wat ook wel eens verfrissend is!