Originele invalshoek

De plaag bezit genoeg ingrediënten voor een spannende thriller: een mysterieuze ziekte, complottheorieën en een gevaar dat betrekking heeft op de hele wereld. Het boek begint met een spannend proloog, waarna we even moeten omschakelen naar de ik-persoon. De spanning zet zich dan niet door, het verhaal wordt juist rustig opgebouwd terwijl de verschillende personages worden geïntroduceerd. Het duurt best een tijdje voordat de nieuwsgierigheid echt geprikkeld wordt, maar voor iemand die niets van schimmels of de NSA weet is het toch interessant om over deze thema’s te lezen.

Als het verhaal eenmaal op gang komt, wordt je er wel lekker in meegezogen. De opkomst van een wereldwijde ramp is natuurlijk een veelbesproken onderwerp, maar de oorzaak van het probleem is origineel en doet het verschillen van de meeste boeken in dit genre. Het kwam goed naar voren dat de auteur research had gedaan en hij wist het overtuigend te brengen. De afwikkeling van de gebeurtenissen was ook bevredigend; even was ik bang voor een afgeraffeld einde, maar de auteur knoopt de eindjes mooi aan elkaar.
​
Hoewel de opbouw op zich prima was, was het geen bloedstollende thriller die je op het puntje van je stoel doet zitten. Een van de redenen daarvan is wellicht dat de karakters niet heel boeiend zijn. Ze gedragen zich wel consequent en het is niet zo dat ze erg vervelend zijn, maar het zijn geen personen waar je na het neerleggen van het boek ooit nog aan zult denken. De auteur had wel iets meer uitdaging voor zichzelf mogen scheppen om sterke karakters te scheppen met wie je echt meeleeft. Wil je echt in het verhaal gezogen worden dan is een personage aan wie je je hecht natuurlijk onmisbaar en daarvan was in dit boek helaas geen sprake.