Bruut en geloofwaardig debuut

Eelyn is een viking. Samen met haar vader woont ze in het dorp Hylli. Haar moeder is vermoord door de Herja, haar broer door de Riki. Haar wereld bestaat uit oorlog voeren. Ze weet niet beter dan dat ze samen met haar clan, de Aska, iedere keer weer strijdt tegen hun grootste vijand, de Riki. Wanneer Eelyn bij een van die gevechten haar doodgewaande broer ziet vechten aan de kant van de Riki, volgt ze hem. Tijdens die achtervolging wordt ze ontvoerd naar een dorp van de Riki. Ze moet werken als slaaf voor een Riki-familie. Langzaam komt ze erachter dat de Riki helemaal niet zo anders zijn dan de Aska.


Het verhaal begint in de Aurvanger waar een bruut gevecht tussen de Aska en de Riki plaatsvindt. Het wordt beeldend en bloederig beschreven. Precies wat te verwachten is bij Vikingen. Een vlotte start dus. Nadat Eelyn gevangen is genomen, gaat het verhaal trager. Er komt zelfs wat sleur in het boek.

Tijdens die sleur is de ontwikkeling van Eelyn sterk beschreven. Dat is uiteindelijk ook waar het boek om draait. Eelyn begint zichzelf te herkennen in de mensen die ze altijd heeft geleerd te haten. Dit wil ze niet toegeven aan zichzelf en dat maakt haar een geloofwaardig personage. Je kunt immers datgene waar je al zeventien jaar in gelooft niet zomaar opzij zetten.

''Ik pakte de melkemmer en liep naar de geitenwei, mijn rug zo recht mogelijk, want ik schaamde me voor het verdriet dat zich achter mijn ribben bleef roeren. Ik had hem niet nodig.''

Tegen het eind van het verhaal blaast een ingrijpende gebeurtenis het verhaal nieuw leven in; het leest weer vlot weg. Al is het wat te gejaagd.

De hemel in het ijs zet aan tot kritisch nadenken over je eigen gewoonte. Hoewel het zich afspeelt ten tijde van de Vikingen is het een actuele roman die laat zien dat we – welke god we ook aanbidden – uiteindelijke niet zo veel verschillen van elkaar.