Niccolo Ammaniti schreef een verhaal dat de lezer diep raakt

Ik ben niet bang speelt zich af in een klein dorpje in Zuid-Italië: Acqua Traverse. Het is een gehucht waar slechts een paar gezinnen wonen waaronder Michele Amitrano, de hoofdpersoon in het verhaal. Michele is niet het enige kind in het gezin. Hij heeft een jonger zusje Maria en samen met zijn beste vriend Salvatore en Barbara, Remo en de Doodskop - de leider van de groep - is het doen van onderlinge wedstrijden de manier om de bloedhete zomer door te komen. Wie verliest krijgt straf en moet een opdracht uitvoeren.  

Tijdens een van deze opdrachten is Michele de pineut. Hij moet over de bovenverdieping van een verlaten huis lopen en valt daarbij naar beneden. Daar vindt hij een jongen in een kuil, vastgebonden aan een ketting. De jongen is naakt en Michele denkt dat hij dood is. Hij dekt de kuil weer af en vertelt niemand iets. Het is zijn geheim, een geheim dat zijn leven begint te beheersen en zijn simpele leven als kind totaal op zijn kop zet.

In de loop van het verhaal ontstaan er dilemma's waar een negenjarige jongen nog niet klaar voor is en uiteindelijk wordt Michele gedwongen om een keuze te maken tussen loyaliteit en dat doen wat juist is.

De kracht van Ik ben niet bang is dat Niccolo Ammaniti in duidelijke en eenvoudige taal de belevingswereld van een kind over weet te brengen. Ik ben niet bang is een prachtig verhaal met een rauw randje dat de lezer als machteloze toeschouwer aan de zijlijn laat staan. Gefrustreerd omdat je deze negenjarige hoofdpersoon wel door elkaar wil schudden en instructies wil geven in de wetenschap dat dit niet kan.  Ammaniti schreef een verhaal dat de lezer diep raakt en vol overtuiging vijf sterren verdient. Een literaire coming-of-age roman, die nog lang blijft nazingen.