Een ontroerende maar ietwat donkere debuutroman

David is een jongen van zes en de zoon van Nico Schijndels, een fantasierijke en flamboyante kledinghandelaar. De relatie met zijn vader is hecht: regelmatig trekken ze er samen op uit en laten ze de moeder toch wel dikwijls alleen thuis. Zo neemt zijn vader hem regelmatig zogezegd mee naar Amsterdam, maar bezoeken ze eigenlijk Brussel waar ze altijd naar het natuurhistorisch museum gaan. David wordt er gebeten door de dinosauriërs en vindt er ook andere opgezette dieren, neanderthalers, enz.

Hij gaat volledig op in het museum waar zijn vader hem afzet die nadien zelf ondertussen de stad in duikt en zich daar met toch wel enkele louche zaakjes bezig houdt. David ontmoet Sarah, een jonge vrouw die op hem moet oppassen. Soms leert hij ook enkele 'vrienden" van zijn vader kennen. Hij wordt meegesleurd met die vader die van hem gebruik maakt en zich ook niet altijd zoveel aantrekt van zijn zoon.

David wil echter de liefde van zijn vader niet kwijt en wil alles zo goed mogelijk doen voor hem. De relatie tussen hen is fragiel en dubbelzinnig wat zeer goed uit de doeken wordt gedaan, en wat je in de details kan terugvinden.

David verdwaalt en verdwijnt als het ware in het museum. Hij wil de liefde die hij mist van zijn beide ouders door deze wondere wereld vervangen. Zijn volwassen worden wordt op wel een heel bijzondere manier in beelden omgezet. De sfeer en de schrijfstijl van het boek zijn ontroerend en enigszins donker hoewel we het verhaal uit de ogen van een kind bekijken. Joost van Driel, neerlandicus en 'medievalist', heeft hiermee een knappe eerste debuutroman geschreven, terwijl hij zich hiervoor tot het wetenschappelijke werk beperkte. Nu nog benieuwd wat de Hebban leesclub zal opwerpen over dit boek!