Sarcastische humor én slapstick

Drie boeken snel na elkaar lezen van een zelfde schrijver is misschien niet altijd aan te raden. Bij het begin van dit boekje 'Vreselijk gelukkig' had ik nl nogal snel een gevoel van herkenning. Ik kwam zelfs op het punt dat ik de dorpsagent waarover het in dit verhaal gaat, een ongelofelijke kluns vond, en hij begon me op de duur dan ook wat op de zenuwen te werken. Het wordt gelukkig terug beter, omdat je dan toch weer een geniale draai in het verhaal vindt.
Om kort te gaan: het verhaal gaat over de jonge agent Robert Hansen, die nadat hij in Kopenhagen enkele problemen heeft gehad, wordt overgeplaatst naar een klein dorpje in Zuid-Jutland waar ze een nieuwe dorpsagent nodig hebben. Daar komt hij er al snel achter dat de dorpelingen een heel eigen manier hebben om dingen onder elkaar op te lossen. Op het hoofdbureau van politie hoeven ze echt niet alles te weten. Robert wordt verliefd op een lokale schone, die wordt mishandeld door haar man. Hij geraakt zo verwikkeld in een heus familiedrama dat dreigt te ontsporen. En dan begint alles goed fout te lopen als ook zijn invalide moeder hem komt bezoeken. Als je in het begin van het boek nog kan denken, dat alles vrij logisch ineen zit, draait het uiteindelijk toch uit in een best geniaal slapstick einde. En daarin verschilt dan dit boekje wel wat van de andere verhalen die ik van Erling Jepsen heb gelezen. Het verhaal gaat over hetzelfde soort plattelandsdorp maar het zijn toch vooral je lachspieren die hier aan het werk worden gezet door een heerlijke sarcastische humor. Het gaat erover hoe je draai binnen een eerder gesloten gemeenschap te vinden en dat je niet bijster intelligent hoeft te zijn om de wereld wat meer naar je hand te zetten. Misschien wel een geruststelling op een bepaalde manier... ;-)