Leuk, ontspannend zonder al te veel diepgang

“Een uitnodiging kent vele gedaantes en komt lang niet altijd in een goudgerande enveloppe. En in tegenstelling tot de heldin in een verhaal hoef je zelf niet te wachten tot de auteur je een uitnodiging stuurt. Je kan het heft in eigen handen nemen en jezelf een uitnodiging sturen. Je beslist meestal zelf of en wanneer je het saaie leventje vaarwel wil zeggen.” Dat is een waarheid als een koe. Maar eerst moet je beseffen dat er wat fout loopt, vervolgens er proberen uitbreken. Edith de Wit ontrafeld in “In de voetsporen van de heldin” welke fasen je allemaal tegenkomt in je groei proces naar je eigen onafhankelijkheid. Ze gebruikt daarvoor klassieke sprookjes of hedendaagse verhalen. Maar ook als je zelf een boek wil schrijven kan je veel aan dit boek hebben. Welke patronen moet je personage volgen om veel lezers aan te trekken? Om een goed verhaal te vormen? Je ontdekt hoe andere schrijvers het deden.
Het boek is zeer overzichtelijk geschreven met duidelijk afgebakende stappen. Iedere stap is zeer luchtig gebracht met veel herkenbare voorbeelden. Edith de Wit doet er alles aan om je ook daadwerkelijk met jezelf aan het werk te zetten. Ze geeft zonder al te veel diepgang allerlei tips en trucs en je kan ook via een downloadbaar werkboek fysiek aan de slag. De kaft is vrij eenvoudig. Het boek is ook opgesmukt met simplistische tekeningen. Beiden hadden misschien iets beter uitgewerkt mogen zijn om de aantrekkingskracht te verhogen. Ook bij de voorbeeld verhalen had soms iets meer originaliteit gemogen.
Of je nu droomt van de prins op het witte paard of te maken hebt met heksen en demonen. Edith doet je met haar boek grondig nadenken en ze probeert de stappen wat te verkleinen. Maar mooie tekeningen zullen je helaas niet veel verder brengen. Je zal toch zelf de stappen moeten zetten om verder te geraken in het leven.