Lezersrecensie
Goed geschreven
Ik hou niet eens van ijshockey… Ik snap ook eerlijk gezegd niet waarom mensen deze sport gaan doen, er vallen nogal wat klappen. En toch weet Backman een heel mooi verhaal neer te zetten waar je ook helemaal in raakt wanneer je geen fan bent van de sport. In Björnstad is ijshockey het enige wat ze hebben. IJshockey is alles en ook alles moet hiervoor wijken.
Het begin, daar moet je even doorheen. Je leest het boek door het oog van verschillende inwoners van Björnstad. Hierdoor bouw je niet echt iets op met een hoofdpersoon en is het, vooral in het begin, soms lastig om te onthouden wie wie is.
Natuurlijk draait wel alles om de ijshockeyclub. Zo volgen we een aantal spelers die ieder hun talenten hebben maar ook worstelen met eigen demonen en blijken hun ouders hierin hetzelfde te zijn. Zij worstelen met hun eigen demonen waar ze nog niet los van zijn. De eenzaamheid, trots, onzekerheid, vechtlust en moed sijpelen door het verhaal.
Backman heeft een manier van schrijven welke je mee lijkt te nemen naar een andere wereld. Het voelde alsof ik zelf aanwezig was in Björnstad.
Dat ijshockey voor alles gaat blijkt niet altijd even goed uit te pakken. De jongens moeten er namelijk alles voor over hebben waardoor het moeilijk kan zijn om jezelf te zijn maar ook om uit te vinden wie je nu echt bent.
Uiteindelijk blijkt dat ijshockey niet alles staande kan houden en je ook niet altijd kunt beschermen. Zie daar maar eens mee om te gaan wanneer je altijd anders hebt geloofd.
De jongens vormen een team in de halve finale en hoewel er geen speler is die een andere speler af zou vallen, worden er wel wat scheurtjes zichtbaar in het pantser van saamhorigheid. Bijzondere vriendschappen ontstaan terwijl hechte vriendschappen kapotgaan.
De verhaallijnen vloeien moeiteloos in elkaar over en komen mooi bij elkaar. De schrijfstijl van Backman is bijzonder. Hij zet zinnen meer kracht bij door deze op zich neer te zetten, buiten de alinea. Je moet even de tijd nemen voor dit boek maar daar krijg je ook wel wat voor terug.
Het begin, daar moet je even doorheen. Je leest het boek door het oog van verschillende inwoners van Björnstad. Hierdoor bouw je niet echt iets op met een hoofdpersoon en is het, vooral in het begin, soms lastig om te onthouden wie wie is.
Natuurlijk draait wel alles om de ijshockeyclub. Zo volgen we een aantal spelers die ieder hun talenten hebben maar ook worstelen met eigen demonen en blijken hun ouders hierin hetzelfde te zijn. Zij worstelen met hun eigen demonen waar ze nog niet los van zijn. De eenzaamheid, trots, onzekerheid, vechtlust en moed sijpelen door het verhaal.
Backman heeft een manier van schrijven welke je mee lijkt te nemen naar een andere wereld. Het voelde alsof ik zelf aanwezig was in Björnstad.
Dat ijshockey voor alles gaat blijkt niet altijd even goed uit te pakken. De jongens moeten er namelijk alles voor over hebben waardoor het moeilijk kan zijn om jezelf te zijn maar ook om uit te vinden wie je nu echt bent.
Uiteindelijk blijkt dat ijshockey niet alles staande kan houden en je ook niet altijd kunt beschermen. Zie daar maar eens mee om te gaan wanneer je altijd anders hebt geloofd.
De jongens vormen een team in de halve finale en hoewel er geen speler is die een andere speler af zou vallen, worden er wel wat scheurtjes zichtbaar in het pantser van saamhorigheid. Bijzondere vriendschappen ontstaan terwijl hechte vriendschappen kapotgaan.
De verhaallijnen vloeien moeiteloos in elkaar over en komen mooi bij elkaar. De schrijfstijl van Backman is bijzonder. Hij zet zinnen meer kracht bij door deze op zich neer te zetten, buiten de alinea. Je moet even de tijd nemen voor dit boek maar daar krijg je ook wel wat voor terug.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Boekleven
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
