Zó leuk!

Wow wat een leuk boek! Ik kan niet anders dan erg enthousiast zijn. Niet alleen ik trouwens, mijn dochter is een minstens zo grote fan van Kolletje. Hoewel het een voorleesboek is trekt mijn dochter het boek regelmatig zelf uit de kast. De keren dat ik het uit de kast pak staat ze regelmatig juichend voor me; ‘yes! Een verhaal van Kolletje!’ en als ik een verhaal uit heb vraagt ze meteen of ik het volgende verhaal ook wil lezen. Toen ik deze recensie begon te schrijven vroeg ze me wat ik aan het doen was. Ik vertelde haar dat ik op ging schrijven wat wij van het Kolletje boek vinden. Meteen riep ze; ‘het is een superleuk boek!’
Duidelijk toch?

De vormgeving is erg aantrekkelijk. De stijl van de tekeningen spreekt aan (kleurrijk, duidelijk) en de grootte van de tekeningen is wisselend. De tekst staat speels op de bladzijdes en verspringt om de tekeningen heen. Af en toe staat er ook wat geschreven bij de tekeningen wat een leuk en aantrekkelijk effect heeft.

Het taalgebruik is fijn. Niet kinderachtig maar wel goed te volgen en te begrijpen. Mijn dochter en ik moeten regelmatig lachen om de acties van Kolletje omdat we dankzij de schrijfstijl helemaal meegaan in de verhalen.
Kolletje is een meisje van 4 jaar en ze zit in groep 1. Mijn dochter is bijna 4 waardoor ze zo goed als in dezelfde belevingswereld zit. Alleen heeft zij geen toversokken ;)

Zo gaat ze op schoolreisje naar een grote speeltuin. Het uitzwaaien, situaties in de speeltuin en het terugkomen met de bus waarbij alle kinderen onder de stoelen verstopt willen zitten komen allemaal voorbij. Ook zijn Kolletje en de andere personages niet vies van verkleden. De postbode wordt als Pipo geschminkt, Kolletje en Dirk gaan op avontuur in de kledingkast van de ouders van Kolletje en wanneer Dirk ziek is denkt dokter Kolletje dat zij hem wel beter kan maken. Er komen vele feestje voorbij (van een trouwfeest tot Koningsdag, een slaapfeest en het bloteregenfeest) en Kolletje leert zwemmen! Als de ouders van Kolletje haar nog te jong vinden voor een pretpark, nou dan tovert ze er zelf wel een…

Verder doet Kolletje ook weleens impulsieve, grappige of stoute dingen en in elk verhaal tovert ze iets met behulp van haar toversokken die ze eens van haar tante Laetitia heeft gekregen. Hiervoor moet ze haar ogen dichtknijpen, denken aan wat ze wil dat er gebeurt en haar volledige naam zeggen. Omdat dit steeds hetzelfde is kunnen kinderen deze toverspreuk op een gegeven moment zelf zeggen tijdens het voorlezen waardoor ze nog meer betrokken zijn bij het verhaal. Wat ik leuk vind is dat anderen van Kolletjes toversokken weten (haar ouders, klasgenootjes) en dat dit niet gek is, het is gewoon een gegeven. Hierdoor blijft Kolletje een gewoon meisje dat veel beleeft met haar vriendje Dirk waardoor kinderen zich goed kunnen identificeren met hen. Dankzij de toversokken is Kolletje wel net iets specialer en kan je veel kanten op in een verhaal. Wij zijn van Kolletje gaan houden.